Oudste krijgt dit weekend nieuwe skeelers en is daarmee regelmatig op pad. Samen met manlief rijdt ze, nu al 2 dagen achtereen, zo'n 10 kilometer in het voorjaarszonnetje. Met rode wangen komen ze thuis. Ze ploft neer en trekt haar skeelers uit. En dan opeens denk ik; zal ik het ook eens proberen? Sinds een tijdje hebben we dezelfde schoenmaat... met pols-, knie- en elleboogbeschermers kan er toch niet zoveel mis gaan?
.JPG)
En al is het eerst even onwennig (en weet ik nu ook weer hoe hard de stoep voelt als je opeens languit gaat...), al snel heb ik de slag te pakken. Na voorzichtig uitproberen aan de steunende arm van oudste (hoe lang geleden oefende zij hetzelfde aan mijn arm ;-) is het alsof een luikje van 35 jaren geleden zich weer opent. Was het vroeger op 2 rijen wieltjes, nu is het er ééntje maar wat leuk om weer eens zo lekker over de straat te zwieren! Dezelfde dag 'spring ik ook nog touwtje' met jongste en... het is nog net zo leuk als vroeger. Heerlijk om het kind in mezelf af en toe wakker te maken. Soms is er wat aanmoediging voor nodig maar als ik dan één keer losga is het zo heerlijk, dat hou ik er in!
1 opmerking:
Wat leuk, dat zijn dagen met een gouden randje.
Een reactie posten