De afgelopen tijd komt telkens dit zinnetje naar me toe;
Langzaam verandert de focus ervan voor mij; van een zin met aan het eind een vraagteken naar een uitroepteken. En de klemtoon? Die verplaatst zich van het eerste woord naar het laatste woord. Probeer het maar eens op die verschillende manieren te zeggen, de betekenis verandert erdoor en de opdracht die eraan vastzit voor mij daardoor ook.
De consequentie van het serieus nemen van dit zinnetje is dat ik van mezelf steeds weer uit mijn comfortzone moet komen. Ik was alweer vergeten hoe ik, een hele tijd geleden, een soortgelijke zin als reminder had.
Ik had de zin toen ingelijst en opgehangen op een goed zichtbare plaats in huis. Wat heb ik er vaak voor gestaan en de betekenis ervan tot me door laten dringen. Het hielp me destijds om door te durven gaan met het leven van een droom; het aanleggen van een buurtboomgaard. Ziedaar... we zijn nu 3 jaren verder en hoe het met die boomgaard is afgelopen kun je hier lezen ;-)
Het helpt (mij) om me een zinnetje in te prenten zoals één van de 2 hierboven. Mijn comfortzone komt me plezierig voor maar steeds vaker merk ik hoe ik mezelf daarmee ook op de handrem zet. Durven is spannend, superspannend...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten