Uit een folder van een bouwmarkt haal ik het ideetje een vlaggenslinger te maken van behang. Een kleintje maak ik en die gaat in een envelop voor iemand die de mooie leeftijd van 70 jaar bereikt. Het is het 'broertje' van mijn vader, want of je nu 70 wordt of niet; als je de jongste bent thuis dan blijf je het broertje (ikzelf kan daar over mee praten, altijd blijf ik 'zusje', eigenlijk best leuk).
Mijn beide ouders vertellen dat ze het vroeger eigenlijk helemaal niet wisten als er een broertje of zusje geboren zou worden, op het moment dat de baby geboren werd was dat een verrassing. Door de kleding die moeders droegen viel een dikke buik mogelijk helemaal niet op, gesproken werd er in ieder geval niet over. Dat is tegenwoordig wel anders!
We hebben het daarover aan tafel, dat je het vroeger (2 generaties geleden) niet had over wat je gelooft en waarom, over waar baby's vandaan komen, over wereldnieuws. Allemaal dingen voor grote mensen, niet voor kinderen. Tegenwoordig is een onderwerp als 'geloof' interessant om over van gedachten te wisselen, genieten kinderen mee met de dikke buik van hun moeder en kijken kinderen het Jeugdjournaal. Vooral dat laatste vind ik zelf best heftig. Zelf volg ik zeer minimaal het nieuws. Liever hou ik me bezig met 'goed nieuws' en daarvoor moet je, over het algemeen, niet bij het Journaal zijn. Voor de kinderen is het natuurlijk prima om op de hoogte te zijn van bijvoorbeeld een oorlog ver weg maar wat mij betreft moeten ze vooral leren hun eigen ruzies goed op te lossen. Maar... dat is natuurlijk een visie van een moeder en dat is een beetje ouderwets...
Waar die vlaggetjes al niet toe leidden; een gesprek tussen generaties ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten