kleine moeite

Vooruit, nog een blogje vandaag...

Geinspireerd door 'de week van de eenzaamheid' maakte ik ruim een week geleden een afspraak met iemand waarvan ik dacht dat ze het best leuk zou kunnen vinden als ik eens langs zou komen voor een kopje koffie. Vandaag stap ik op mijn fiets, parkeer die voor een huis waar ik al 11 jaren zeer regelmatig langsrijd. Ik bel aan bij de vriendin van de vrouw van het broertje van de moeder van mijn vader... Een mevrouw van 90+. Het is bijzonder, in mijn hoedanigheid van verpleegkundige bezocht ik wel vaker iemand die ik niet kende, nu gebeurde het als stadsgenote, gewoon voor de gezelligheid.

vandaag gemaakt door jongste...

Het is een warme ervaring. Te merken hoe mijn bezoekje op prijs wordt gesteld, het inkijkje wat ik krijg in iemands leven, de omgeving en interesses van iemand die enerzijds veel ouder is dan ik, anderzijds ook haar leven inhoud geeft, net als ik. Na een uurtje moet ik weer gaan, de kinderen komen thuis voor een broodje. We nemen afscheid met de afspraak dat ik nog eens langs zal komen.

Terug op de fiets besef ik dat dat uurtje geen opoffering is. Het geeft betekenis aan het zinnetje; 'kleine moeite groot plezier'. Het brak mogelijk haar dag of zelfs week en gaf ook mij een fijn gevoel. Ik denk aan de woorden eenzaam en alleen. Bijzonder dat het woord 'eenzaam' bestaat uit één en samen. Het woord 'alleen' uit allen één...