best genoeg

Een prima start van de dag! Thermo onder m'n kleren en de zon op onze ruggen. Als de jongens dan ook nog winnen met 3-2 is de dag goed! De rest van de dag bestaat uit klusjes en gaat straks over in 'gezellig avondje' Hebben jullie dat nu ook dat alles wat je wilt doen niet in het aantal uren van de dag past? Dan maar tevreden zijn met wat wel lukt en dat is ook eigenlijk best... genoeg!

van plaat naar steen

De hele dag bereid ik me voor op iets spannends... vandaag ga ik pizza's maken op een pizzasteen! Die pizzasteen kreeg ik van mijn buur, zij had een andere en gebruikte deze niet meer. Ze dacht dat ik er wel iets mee zou kunnen. Ik nam hem dankbaar in ontvangst en gaf hem een mooi plekje in de kast, zo van; daar ga ik nog wel eens iets mee doen. Ik voelde wat koudwatervrees, we aten dus al een tijd geen pizza meer...

Vandaag mogen de kids kiezen wat ze 's avonds graag willen eten. Uit één mond klinkt; PIZZA! Ik frons mijn wenkbrauwen want voel 'm aankomen. Zoonlief ziet dat en zegt heel lief; mag ook wel pizza uit de winkel zijn hoor! Kijk, en dat was net het zetje wat ik nog nodig had; hoezo uit de winkel? Pizza maak ik zelluf ;-) Ik verzamel nog wat info op het internet, bel aan bij mijn buur voor tips en ga aan de slag. 's Middags rijst het deeg boven de verwarming...

Vanavond eten we pizza van de pizzasteen en de pizza's zijn héérlijk! Heel makkelijk om te maken, snel klaar en veel lekkerder dan de plaatpizza die ik ook wel eens maak (waarvan de bodem niet krokant is). Ik heb vandaag weer iets nieuws ontdekt! Enig nadeel is dat, tijdens het eten het rol-, beleg- en bakproces doorgaat maar eigenlijk is dat ook wel hip; in menig restaurant kun je tegenwoordig de kok aan het werk zien terwijl je eet; dat kan bij ons thuis dus ook ;-)

meedingen en het boekje gaat naar...

Met een kind in groep 8 begint het orienteren op het Voortgezet Onderwijs. Met een schooladvies op zak kunnen we in Zutphen terecht op 4 scholen! Dat is nog eens iets anders dan de keuze die ik vroeger had; ga je 13 of 20 kilometer fietsen? Gisteravond bezoek ik, met oudste, weer een school. We krijgen een hoop informatie en kuieren rond door de lokalen. Op de foto zie je (nee, geen graffiti onder de IJsselbrug) een muur van het tekenlokaal. Ikzelf word hoe langer hoe enthousiaster, graag zou ik weer even meedoen, vooral in de creatieve lokalen ;-) De ambiance, de mogelijkheden, deze school dingt zeker mee!

En dan het boekje 'hoor wie klopt daar geld uit mijn zak'. Uit de mailtjes en reacties heb ik een naam getrokken; Het boekje gaat naar Noorwegen! Laura, als je me je gegevens mailt stuur ik je het boekje toe. Voor de kerst zal het dan wel bij je zijn ;-)

(en het antwoord op de pittenzakvragen; die worden bij ons warm in de magnetron...)

vervolg pittenzak en een consuminder give away!

Ik heb de smaak te pakken... na de ene pittenzak van gisteren maak ik er nog 4 waarvan, op verzoek van oudste, één in de vorm van een hart. We hebben nu 5 handzame pittenzakken, gemaakt van 2 gewone en 2 grote pittenzakken.

Ze liggen met elkaar in het eiermandje van mijn oma. Oma verzamelde daar vroeger eieren in die bestemd waren voor de verkoop.

Om 12 uur is er op school een markt waar veel zelfgemaakte dingen worden verkocht, de opbrengst is voor de Fillipijnen. Ik verwen mezelf met deze prachtige rozet, gemaakt met een ronde knifty knitter, práchtig vind ik 'm!

 Tijdens dansles van jongste loop ik door de kringloop. Ik vind er prachtige spulletjes voor pakjesavond en ook dit consuminderboekje vol tips om te besparen tijdens de feestdagen;

Heel toepasselijk voor deze dagen! Ik heb het zelf al eens gelezen en wil het dan ook graag weggeven. Wil je het graag hebben? Laat dan een berichtje achter of mail naar komwegaanslingersophangen@gmail.com

een klusje per dag

Opgelost! Na een hoop gepuzzel blijkt het verkleinen van foto's in m'n vroegste blogjes de oplossing te zijn. M'n fotoruimte was opgebruikt en met deze oplossing kan ik weer eventjes vooruit ;-) Ik vermaak me vandaag achter de naaimachine. Regelmatig vind ik van één van onze pittenzakkruiken de kersenpitjes in de slaapkamers. Die pittenzak ga ik vandaag repareren met een lekker ouderwets gordijnstofje. De pittenzak openknippen, lapje knippen, zigzaggen, naaien, vullen en klaar is de nieuwe kruik. Terwijl ik bezig ben spelen de kids met de pitjes 'zijn die kersen echt allemaal door iemand opgegeten?'  Best de moeite waard om pitjes te verzamelen voor dit doel, al heb je er wel héél veel van nodig.

Dan volgt de dekbedhoes van zoon, gekocht in een winkel waar aan de dekbedhoezen geen instopstroken zitten, dat waren we bij de aanschaf even vergeten... Vanochtend kwam het verzoek; 'mama, wil je een instopstrook maken aan dit dekbed?' Vanavond ligt het dekbed, lekker ingestopt, op zoon te wachten;

Waar die oude gordijnen al niet goed voor zijn ;-)
Van 'een kastje per dag' ga ik nu naar 'een naaiklusje per dag', best leuk!

;-(

Zojuist wil ik m'n blogje schrijven maar ik krijg het niet voor elkaar foto's in te laden. Steeds verschijnt de melding; uploaden is mislukt, door server geweigerd... Iemand een idee wat daaraan te doen is?

passen, meten en wegen

Sinds de kinderen allemaal een eigen plekje hebben in huis (oftewel een eigen kamer), heb ik mijn naaimachine niet meer aangeraakt. Hij is keurig ingepakt in zijn originele koffer verdwenen achter een zolderluik. Regelmatig komen er kleine verstelklusjes met de vraag; mama, kun je dit maken? Ja hoor, zeg ik dan en daar blijft het bij want... mijn naaimachine staat niet 'klaar'.

Vandaag heb ik de geest, ik ga een schuif- en verplaatsactie doen! Op de zolder staat een oud tafeltje van mijn oma, laat dat nou haar naaitafeltje zijn! Die wil ik een plekje geven voor mijn naaimachine. Ik draag het tafeltje zo goed en zo kwaad als het gaat naar beneden. Het komt voorlopig in de huiskamer, dichtbij het raam. Daar staat een schildersezel; die gaat naar de gang. Er staat ook een houten boompje met appelslingers; die gaat naar onze slaapkamer. Nu eerst even afwachten wat mijn huisgenoten van deze move vinden voordat ik ook de naaimachine naar beneden haal... Mijn actie is het begin van een ander project; manlief werkt af en toe thuis en sinds de zolder... je raadt het al. Op onze slaapkamer gaan we een werkplek inrichten, een iets groter project dan deze...

Dan iets anders, kleiner en overzichtelijker; onze aardappelkruiden zijn op (die vinden we erg lekker over gebakken aardappeltjes) en die wil ik niet nieuw kopen. Ik wil proberen het zelf te maken. Na de zeer goed geslaagde (en goedgekeurde) zelfgemaakte gehaktkruiden moet dat niet moeilijk zijn. Als ik even google vind ik helaas geen recept voor aardappelkruiden, dan doe ik het anders; In de winkel bekijk ik de mixen en noteer de grote gemene deler. Een klein potje met zelfmaak aardappelkruiden staat nu klaar (41 gr zout, 11 gr uipoeder, 8 gram knoflookpoeder, 4 theelepels kerrie, 4 theelepels paprikapoeder) Binnenkort uitproberen, ik ben héél benieuwd!

een paar uurtjes later... 

surprises maken

Een groot aantal uren van de dag ziet onze eettafel er zo uit;

Er wordt druk gewerkt aan surprises! Als het avondeten klaar is besluiten we bij de houtkachel te eten met het bord op schoot. Dan kan alles blijven liggen en kan er na het eten verder geknutseld worden.

Ik geniet erg van deze bedrijvigheid, vooral als oplossingen worden gevonden voor vraagstukken waar ook moeders zich voor achter de oren moeten krabben (hoe maak ik dit vast, hoe geef ik dat een kleurtje). Er wordt niet getaald naar televisie en computer, waar de Sint al niet goed voor is ;-)

Hij is, hij is!

En ja hoor, daar is Sinterklaas dan eindelijk, samen met z'n pieten in een boot op de IJssel! Jongste verkleed als Piet en Sint in één wordt vergezeld door oudste die zorgt dat haar zusje op de beste plek staat, pepernoten krijgt en bijna het paard kan aanraken. Zelf geniet oudste ondertussen ook want zeg nou eerlijk, als je Sinterklaas ziet weet je het opeens weer; hij bestaat gewoon; kijk maar!

In de stad staan bij winkels kadootjes en zakken van de Piet, zit er iets in?

Gestrooid is er ook, hier met hartjes...

schoenen en schoentjes

Hij komt, hij komt! Morgen komt de Sint aan in Zutphen! Vorige week in het weekend was er al een luisterpiet in de stad... door de brievenbus strooide hij pepernoten en in de kleine schoentjes zaten minisnoepjes. Het klokhuis van de appel vonden we 's ochtends op de stoep ;-) Het is leuk met nog één kind wat helemaal opgaat in het feestgebeuren... Het laatste jaar, daar genieten we nog maar even van.

De schoentjes zijn trouwens ondertussen van eigenaar gewisseld. Samen met een schoenenkastje wat haar man voor de schoentjes knutselde. Zo lijkt het net een winkeltje ;-) Het was erg leuk om onze schoenmaker er mee te verrassen, de schoentjes zijn daar helemaal op hun plaats. Gelukkig hebben wij de foto's nog...

Mama, wat doe je NOU?!?!

Vanmiddag; ik zit aan tafel met m'n beide meiden. Terug uit school met allemaal verhalen. Ik luister, smeer m'n broodje, doe er kaas op, loop naar de kast, kom terug met een zak chips en leg chips op de kaas. Ik vouw m'n broodje dubbel en begin (knapperig) te eten...

Jongste kijkt naar mij terwijl haar ogen bijna uit haar hoofd rollen. 'Mama, wat doe je nóu???!!!' En terwijl ik moet lachen zegt zij; 'bluuuuh, dat is toch héél erg vies' om de zin af te maken met 'mag ik een hapje?' ;-)

Even later eten we allemaal een broodje met chips en dat is.... errug lekker! We besluiten dat we het 'een snack' noemen en dat we dit natuurlijk bij hoge uitzondering eten (ik hoor het al rondzoemen op school; zij krijgen chips op brood). Het idee voor dit broodje las ik eens in een tijdschrift en dat meerdere mensen dit recept kennen blijkt als ik even google. Zo zijn er wel meer bijzondere combinaties mogelijk zoals pindakaas met hagelslag die ik hier tussen de middag wel eens voorbij zie komen als er vriendjes mee eten. En wat dacht je van kaas met stroop? Die vind ik zelf heel erg lekker!

Nu snel de chips terug in de kast; tijdens het gezellig avondje mag de zak er weer uit...

bijzondere eenvoud

Een klein gelukje op een doordeweekse dag; oudste oogst van haar schooltuintje; andijvie, prei en bietjes. In de lijn van mijn opa en haar opa (mijn vader) zit moestuinieren ook in haar genen. Vandaag eten we boterkoek met gember en genieten we van eenvoud die zo bijzonder is...

in de schilbakjes gemaakt door mijn opa...

genieten in het nu van het bijzondere van vroeger

Het oventje snort... vanochtend kneedde ik een jaarlijks deeg waarover ik hier vorig jaar blogde. Morgen is de geboortedag van mijn opa en op die dag eten we... boterkoek met gember! Deze keer bak ik de koek in 2 kleine bakblikjes. Eén daarvan neem ik morgen mee naar het Stadhuis waar ik met iemand ga koffie drinken en praten over een onderwerp wat mij inspireert; burgerkracht! Zij zorgt voor de koffie, ik voor iets lekkers erbij. Want koffie drinken (of iets anders) en met elkaar van gedachten wisselen staat wat mij betreft aan de start van ieder geslaagd burgerinitiatief. Het verbindt mensen en in dit geval voel ik daarbij óók nog de verbinding met vroeger, met mijn roots, wat een mooie bijkomstigheid ;-)

Ik zoek in mijn babyboek naar een foto van mij en mijn opa samen, een andere dan die ik vorig jaar bij mijn blogje plaatste. Die foto's zijn spaarzaam, ik vind er precies eentje maar daar staan we allebei niet duidelijk op. Dan toch weer de foto van vorig jaar, nu ingezoomd. Mijn broer fotografeerde destijds graag en ontwikkelde de foto's dan zelf. Ik was een dankbaar foto object en daar ben ik nu heel blij mee. Al vind ik mezelf hier onherkenbaar (wie is dat jongetje? waar zijn m'n krullen?), mijn opa herken ik des te meer. Als ik inzoom op zijn gezicht zie ik familietrekken die ik van veel familieleden herken. Mooi is dat zeg!

Het is al een tijd geleden dat mijn opa overleed, 18 jaren bijna, maar ik voel me meer met hem verbonden dan ooit. Het is een bijna voelbaar lijntje van interesses en levenshouding. Wat is dat bijzonder! Ondertussen zijn de boterkoeken klaar, het hele huis ruikt naar toen ;-) Het is genieten in het nu van het bijzondere van vroeger (we moeten alleen nog wel even wachten tot morgen).

om in te lijsten

Toen onze oudste 1 jaar was en we een tafel kochten voor ons huis, 11 jaren geleden, wilde ik een tafel waarop gewerkt mag worden. Een tafel waar je niet hoeft op te letten op krasjes of vlekken, een werktafel dus! Eén keer per jaar gaat de schuurmachine erover en smeren we 'm in met olie. Gisteren ontdekte ik, op het hoekje van de tafel, deze tekst... Opvoedkundig niet zo juist misschien vind ik het práchtig als ik dit zie. Ik maak een foto...

... en dezelfde dag ook een foto van deze tekst, met stoepkrijt op het werkblad in de schuur. Oudste heeft kortgeleden een workshop graffiti spuiten gedaan, dat verklaart deze acties misschien? Ik vind het niet erg maar... vanaf nu doen we dit toch maar niet meer ;-)

you only live once...

Jongste is op een andere manier creatief, ze schrijft spreuken in zelfgetekende lijstjes. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens, zie ik in een lijstje staan en ook van Loesje 'ga je mee verdwalen, ik weet de weg'. Daarna heeft ze nog zelf een spreuk bedacht, die vind ik heel mooi; Het is er écht ééntje om in te lijsten ;-)

gewoon leuk, in Zwolle

In mijn kast staan 3 kleine blikjes. Alle drie zijn het blikjes van 'Zwolse balletjes' en die komen vandaag goed van pas... Ik heb met m'n vriendin afgesproken, we gaan een dagje 'Zwolle doen' en deze blikjes zitten met inhoud in mijn tas. Want waar zouden mensen een Zwols blikje leuk kunnen vinden? In Zwolle natuurlijk. Denk ik, hoop ik...

We starten onze wandeling bij dit restaurant (waar we aan het eind van de middag gaan eten, een aanrader!) en wandelen naar de Fundatie waar we nieuwsgierig zijn naar de expositie van Jeroen Krabbé en de foto's van Henket. Onderweg laat ik 3 x een blikje achter...

De exposities in de Fundatie, nu met prachtige koepel, zijn mooi. Ik ben onder de indruk van de schilderijen van Krabbé. Een combinatie van zijn kindertekeningen met portretten van zichzelf en familieleden in die tijd. Mij raakt de verbinding met en het eren van zijn vader die voor hem al die kindertekeningen bewaarde, een titel gaf en ordende. Die hem liet kennismaken met kunst. De titel van zijn expositie verwijst naar een tekst van zijn geboortekaartje;

'Laat ons leven zolang we leven'

Als we dezelfde wandeling teruglopen zijn we benieuwd; staan de blikjes er nog? ... alle blikjes zijn weg. Dat iemand er plezier van mag hebben!

goed idee en neem me mee

Kom je wel eens in deze kringloopwinkel in het centrum van Zutphen dan ken je vast ook deze voordeur! We parkeren er onze fiets en dan hoor ik oudste zeggen; 'kijk, dat kunnen we zelf ook maken', dat lijkt me een heel goed idee! Met al die kleurtjes zpaghetti garen in huis is dit wel een heel leuk maaksel om te vingerhaken. We hebben nog wat maandjes voordat ze weer nodig zijn...

Dan fietsen we weer verder. Er staan wat klusjes op de lijst. Op de markt staat een rood blikje op te vallen op de stoep; 'neem je ME mee?' Nou vooruit, je mag met ons mee...

zo, dat is beter ;-)

(Hier zie je 'het zwarte kratje'; in Zutphen worden lege drinkpakken, blik en glas aan huis opgehaald)

vorken zoeken en een bijzondere appel

We hebben nog een kwartiertje voordat papa thuiskomt, wat zullen we even doen? Nee, de televisie mag niet aan. Ik heb een idee; we gaan vorken zoeken! Ja, dat is leuk! We doen dat wel vaker op een verloren momentje. 10 of 15 of  20 vorken uit de kast, één van ons op de gang en de rest gaat ze verstoppen. De laatste vinden we met warm/koud en ik moet eerlijk bekennen; ik vind dit verstopspel zelf ook nog leuk!

In dit geval blijf ik lekker breien, de sjaal moet als het kan wel déze winter klaar zijn ;-) En dat heeft zo zijn voordelen;

Uit de trein stuurt manlief mij ondertussen een foto van een heel bijzondere appel;

Nu nog even de oven aan, de laatste appeltjes van vorig weekend worden een appeltaart...

Fijn weekend!

bedankt, graag gedaan

Vandaag staan er afspraken in mijn agenda, ik heb daaraan voorafgaand nog even tijd en keer de bak met ansichtkaarten maar eens om. De deksel van de bak wil niet meer dicht en als de deksel opengaat begint de hele boel te schuiven. Een hele berg te versturen ansichtkaarten. Handig zou je denken maar toch kan ik regelmatig, in die overvloed, niet een geschikte kaart vinden...

Er zitten heel veel kaarten tussen die eigenlijk nergens geschikt voor zijn; met een tekst die nergens op slaat of een afbeelding die ik niet leuk vind. Weg ermee! Na een half uurtje uitzoeken is er nog niet de helft overgebleven en die past gemakkelijk in de bak.

graag gedaan ;-)

De kaarten die de keuring niet konden doorstaan krijgen een plekje in de knutselkast. Om in te knippen, mee te knutselen of om toch nog eens te gebruiken voor een situatie waar ie wél bij past. Opgeruimd staat netjes!

schoenenvondst

Jongste is naar dansles, oudste en ik lopen een klein uurtje door de kringloopwinkel. Bij de ingang staat altijd een doos met rommeltjes, daaruit mag iedere klant één ding gratis meenemen. We grabbelen altijd even en ik vind deze keer allemaal schoentjes, ze horen bij een pop denk ik maar die is niet te vinden. Met een flinke hand vol schoentjes loop ik naar de toonbank; deze schoentjes horen bij elkaar? Ja hoor, neem maar mee ;-) Mijn dag is goed en dan moet m'n kringlooprondje nog beginnen...

Thuis vind ik een klein doosje in de kadootjeskast. Het is een doosje van een juwelier, bewaard om eens iets in te verpakken, die komt nu goed van pas. Ik heb bedacht dat ik iemand blij ga maken met deze schoentjes en dat is onze schoenmaker. Regelmatig doet hij een kleine reparatie en hoef ik niet te betalen. Op de kassa in de zaak zag ik eens kleine schoentjes staan, daar passen deze schoentjes prachtig bij! 

Over mijn schouders kijkt jongste mee, tuurlijk mogen die schoentjes naar de schoenmaker, daar krijg ik toch altijd een snoepje? Maar mag ik nog héééél eventjes met de schoentjes spelen? Zo gezegd zo gedaan en dan maken we deze geweldige foto's! Wat is dat een gek gezicht zeg ;-)

Ik denk dat we de schoentjes toch nog een tijdje houden voordat we ze weggeven...

Puur en zelluf doen!

Wat is bloggen toch een leuke bezigheid! Het houdt mij in de positieve stand. Elke dag is er immers wel een reden om slingers op te hangen, hoe klein die reden ook is. Door positief, omdenkend, gevend, relativerend, accepterend in het leven te staan (proberen!) lijken dingen opeens minder ingewikkeld. Alsof alles beter stroomt. En als er dan even niets is die dag wat de moeite waard was dan... kun je altijd nog iets lekkers bakken en komt het tóch weer goed ;-) 

Bloggen is voor mij erg inspirerend! Niet alleen door mijn eigen focus te kiezen maar ook door de inspirerende mensen achter andere blogs, ideeen, visies, oplossingen die ik tegenkom! Ze betreffen allerlei gebieden zoals creatief, wereldverbeterend, mooi, lekker, herkenbaar en dat is fijn om mee bezig te zijn. De nieuwste inspiratie die ik opdeed is het voornemen meer puur te willen gaan eten. Ik had het idee dat dat al heel erg het geval was maar ontdek nu dat daar nog een wereld is te ontdekken voor mij...

. 

Wat je hier op de foto ziet is daar een bewijs van! Ik las bij haar dat je heel gemakkelijk zelf gehaktkruiden kunt maken. Dat wil ik eens proberen! Ik maak een boodschappenlijstje (zit dát er allemaal in?), bezoek daarvoor 2 winkels en ga aan de slag. Eerst maar eens een klein voorraadje. Het geeft een hoop voldoening, als je me gevraagd had; 'wat is foelie, hoe ruikt dat?' dan had ik je daar voorheen geen antwoord op kunnen geven (terwijl ik het al mijn hele leven eet!) Nu weet ik wat er in gehaktkruiden gaat, nu weet ik dus wat ik eigenlijk eet! En... de geur van het zelfgemaakte gehaktkruidenmengsel in het potje is precies hetzelfde als die ik uit de kant en klaarzakjes herken. Dat smaakt naar meer! De komende tijd maak ik mijn kruidenmixen (bijvoorbeeld tacomix en nasimix) uit de voorraadkast op, daarna ga ik ze zelf proberen te maken!

Over puur gesproken; de opbrengst van een deel van de appels die we dit weekend raapten bij 't Olde Ras ging gisteren in potjes. Deze appelmoes is súperlekker zonder dat er maar een korreltje suiker aan is toegevoegd! Ik leerde van een pomoloog dat je de lekkerste appelmoes krijgt als je minimaal 5 rassen appels gebruikt. In deze potjes gingen er zeker 10 ;-)