Ik zit te lezen in een tijdschrift. Middenin het verhaal valt mijn oog op een prachtige uitspraak... Ik ben gek op uitspraken waarin een kleine verandering van tekst een grote betekenis heeft. Dat is bij deze ook helemaal het geval!
Maar één woord verandert van plaats, het woordje 'je', en de hele betekenis van de zin verandert, ten goede ook nog eens. De eerste zin zegt iets over het eindpunt, de tweede zin zegt juist iets over het proces wat een leven eigenlijk is. Het is er eentje voor aan de muur in het kleinste kamertje, het overdenken waard!
Naast mij staat jongste, ze verveelt zich. Televisie, Nintendo of computer, één van die drie wil ze graag doen... Alle dingen die ik voorstel vindt ze 'stom' en 'saai'. En dan, bedenk ik opeens de oplossing, ik hoor het mijn moeder nóg zeggen;
'Dan ga je toch even duimen draaien?'
Verbaasd kijkt ze me aan en probeert mij na te doen. Een lach komt op haar gezicht, dat is grappig! Mij raakt het als ik haar zie duimendraaien. Opeens zie ik mijn opa zitten aan de eettafel, na een dag hard werken is het binnen rustig. Het kacheltje snort, de thee staat op het lichtje. Oma pakt een breiwerkje en opa... gaat duimendraaien. Niks yoga, mediteren of mindfulness. Duimendraaien en insteken-omslaan is net zo effectief!
3 opmerkingen:
Mooi!
Dubbel mooi, de uitspraak en het beeld van je duimendraaiende dochter en opa!
Mooie uitspraak, wist je dat die van Abraham Lincoln is?
Een reactie posten