Vanochtend breng ik een bezoekje aan de tandarts. Op de heenweg is het manoeuvreren met m'n fiets over de markt, op de terugweg besluit ik een sluiproute te nemen. Ik loop met m'n fiets door een hofje (daar heeft Zutphen er veel van) en zie Else zitten, wachtend op een zonnestraaltje. Ik heb iets bijzonders met Else, precies 10 jaren geleden was dit beeld het model voor een pastelkrijttekening die ik maakte.
Tijdens de lessen die ik volgde tekende ik graag naar een foto van een bronzen beeld, het heeft mooie licht/donker schakeringen. Graag deed ik dan steeds wat ik goed kon; vormen zien en uitwerken, netjes en strak. Dat wilde ik weer gaan doen totdat mijn leraar tegen mij zei; 'Maar dat kún je toch al? Doe eens iets heel anders, probeer eens en kijk wat er gebeurt'. Ik denk dat ik gekeken heb alsof ik water zag branden. Ik werd uitgedaagd om uit mijn comfortzone te komen en daarop reageerde ik heel heftig. Ja maar, ja maar... maar ik voelde dat het eigenlijk moest; kom op Erna, dan maar een tekening die mislukt ;-( Ik pakte m'n spulletjes en kreeg de opdracht te krassen en het dan zo te laten. Doodeng vond ik het en in eerste instantie héél vervelend. Totdat... ik een verandering voelde, ik was verbaasd over wat er gebeurde. Niet alleen wat tekenen betreft maar ook groter gezien veranderde er iets in mij... en dan kom ik terecht bij weer die spreuk uit ons kleinste kamertje 'Durven is even je evenwicht verliezen. Niet durven is uiteindelijk jezelf verliezen'. Al 10 jaren hangt Else aan de muur, samen met Liesbeth (zij staat in een tuin bij Borg Verhildersum in Leens Groningen). De laatste tijd komt er wel eens wat commentaar van de kinderen; 'kunnen die blote vrouwen niet naar boven?'
uit de comfortzone 2003 |
in de comfortzone 2001 |
En het is maar goed dat je leert om af en toe uit je comfortzone te komen. Want zodra je kinderen krijgt kun je bepaalde situaties niet meer kiezen en zul je ze moeten aangaan. En zo is het leven een grote leerschool; lastig en leuk wisselen elkaar af én zijn met elkaar verbonden!
Laat ik jullie nog iets moois zien; oudste heeft voor de verjaardag van haar juffen voor alledrie een kadootje gemaakt. In de doosjes stenen met de letters 'het geluk ligt voor het oprapen'. Ze staan met z'n drietjes op de tafel, om blij van te worden ;-)
4 opmerkingen:
Wak kan jij prachtig tekenen! En wat een vrolijke doosjes.
Uit je comfortzone kruipen, dat doe ik best vaak. Dan ga ik ineens totaal ander werk doen, ukulele leren spelen of aan de No Impact Week meedoen.
Toch heb ik ook mijn vastgeroeste rituelen, mijn tekenstijl is bijvoorbeeld de laatste 25 jaar niet meer veranderd.
Maar als ik jouw tekeningen zie, begint het weer te kriebelen... Misschien moet ik het eens over ene heel andere boeg gooien, met andere technieken, meer experimenteren...
Ja. Die kinderen. Mijn eigen 'naakt'foto is ook naar onze slaapkamer verkast een maand geleden. Wel op een mooie plaats. Ik zie hem elke dag.
Wat een leuke cadeautjes voor de juffen!
Wat een mooi blogje! Mooie tekeningen ook... en het verhaal er bij is zoooo waar!
Een reactie posten