Dat noem ik nog eens lef hebben... de kip heeft recepten op haar lijf in de wetenschap dat zijzelf niet het lijdend voorwerp zal worden. Ze staat op ons aanrecht en herinnert ons steeds aan de tekst 'klein, het nieuwe groot'. Zijzelf is een 'gevulde kip'; In haar binnenste geen eieren maar euro's. Het is een 'duurzaamheidskip', niet omdat ze scharrelt maar omdat we met de euro's die zij bewaakt duurzame dingen aanschaffen; zo kochten we eens een goede (dure) koekenpan (na de zoveelste goedkope te hebben weggedaan), de solarcooker, de screens voor een aantal van onze ramen, dat soort dingen. De euro's die ik verdiende met duurzame acties zoals het geven van sokkenbreiles gingen er in, nu vult de kip zich ook als ik sokken of slofjes heb verkocht. Ik verkocht een aantal elektrische apparaten die we niet meer willen gebruiken; die geldbedragen gingen ook in de kip! Op een lijstje in de kip hou ik bij welke duurzame aankopen zijn gedaan... Steeds als er genoeg inzit kunnen we weer iets duurzaams aanschaffen.
Deze kip ervaart geen crisis, we zien haar graag en proberen haar regelmatig te 'voeden' (met euro's). Maar het woord crisis is niet van de lucht, ook de kinderen hebben het erover op school. Toen een rekening op de mat viel voor een verzekering was dat voor mij het startsein de papierwinkel eens tevoorschijn te halen. Het is absoluut niet mijn hobby, zachtjes uitgedrukt, maar het kritisch bekijken van onze uitgaven ben ik toch wel verplicht als ik op mijn aanrecht veel kleinere bedragen in onze kip stop... en bij de supermarkt zegeltjes koop voor een 'mooie rente'. En dat was zeer zinvol kan ik zeggen. Eén verzekering hebben we nu gehad, anderen gaan zeker volgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten