ssst, we wandelen

Voor de tweede keer deze zomer trekken we de stille schoenen aan! Het is prachtig weer, vriendin en ik lopen de Ockhorstroute in stilte...

Na het doornemen van de laatste nieuwtjes slaan we het pad in en praten ruim 2 uren niet meer met elkaar. De onwennigheid is sneller over dan de vorige keer. We weten ondertussen hoe het is om helemaal stil te zijn en wat is het fijn! Ik vraag me af waarom samen stil zijn anders is dan alleen in stilte wandelen. Door samen stil te zijn morrel je aan een ongeschreven regel dat je, om contact te hebben met elkaar, moet communiceren. Blijkbaar gaat dat van nature met taal. Vandaag ervaren we weer dat je, juist als je samen stil bent, contact hebt met elkaar. Het is stiller dan stil en dat is zo plezierig dat het gewoon jammer is om weer te gaan praten aan het eind van de route.

Je zult begrijpen; de volgende stiltewandeling staat alweer gepland ;-)