eetbare tuin en clivia

Er hangt nog heel wat oogstbelofte in onze tuin! Het is voor mij een uitdaging om onze tuin zo eetbaar mogelijk te maken. Telkens als een wens voorbij komt maakt iets niet-eetbaars plaats voor iets wel-eetbaars. Zo kun je met weinig vierkante meters best veel! En het voelt erg rijk om je tuin in te lopen met een vergiet en daar te oogsten voor bijvoorbeeld de sla (rucola, postelein, komkommerkruidbloemetjes, bloemen van de oostindische kers) En het allerfijnst; de vruchten zo van de plant eten! Het doet mijn moederhart goed als de kinderen smikkelen van bijvoorbeeld de Japanse wijnbes. De plant wordt schoon bijgehouden! Vroeger bij mijn opa en oma stond een zelfde struik bij hun regenton. Opa plukte de besjes voor mij en als ik kwam lagen ze voor mij klaar op een schoteltje op het aanrecht. Dat eenzelfde wijnbes in de tuin groeide toen wij dit huis bekeken 10 jaar geleden heeft misschien de koop ervan wel beinvloedt... De frambozen zijn eenzelfde lot beschoren; plukken én direct opeten! Gezonder kan het niet.

goudrenet

Onze goudrenet heeft flink veel appels dit jaar! We hebben hem flink gesnoeid en de takken in horizontale stand getrokken, dat lijkt te helpen! De handappel die ernaast staat heeft bijna geen appels, die heeft te lijden gehad van de vorst... maar met de goudrenetten ben ik wel blij! Dat worden appeltaarten en appelmoes.

japanse wijnbes

framboos     

tomaten (in wording

onze (straks blauwe) druiven 

bramen

En zie daar; de clivia bloeit voor de tweede keer dit jaar. Ik weet niet of het een goed teken is... voor de niet-kenners; een clivia bloeit uit armoede, hoe slechter je voor hem zorgt hoe mooier de bloem! (dat is dus echt een plant voor mij!) Dat hij nu weer bloeit komt waarschijnlijk doordat hij, op het moment dat hij buiten is geparkeerd en vergeten mocht worden, een nachtvorst te verduren heeft gehad... je ziet het niet op de foto want het is een naar gezicht; de meeste bladeren zijn bruin! Máár... de bloem is mooi! Ik vergeet de plant nu toch maar weer, zodra ik me met planten ga bemoeien wordt het er meestal niet beter op... Eigenlijk wel een rare tegenstelling, mensen zijn altijd verbaasd als ze horen dat ik niet van planten en bloemen hou in huis. Het mooist vind ik planten die bloeien voor mijn raam maar dan aan de buitenkant; stokrozen voor het keukenraam, appelbloesem voor het kamerraam, trossen druiven voor het raam, dat soort dingen. Het moet eigenlijk allemaal een beetje vanzelf gaan; daarom ook de rucola en postelein; eenmaal gezaaid komt het elk jaar terug en heb ik er geen omkijken naar.