herinnering

Als klein meisje verzamelde ik allerlei kleine dingetjes van de straat en stopte die in een potje. Knikkers, een spijker, een punaise, schroeven, centen, een kraal, dat soort dingen. Ik weet nog dat ik toen bedacht dat ik daar, als ik later groot zou zijn, van zou gaan leven. Ik zou er dingen van maken, het verkopen dat soort dingen. Toen ik groter werd  en kennismaakte met de 'echte' wereld was die fantasie verdwenen. Ik bleek niet zo handig te zijn (tenminste, dat dacht ik toen) dus leerde ik een vak en ging werken. Toch is dat verzamelen nooit overgegaan. Rommelen tussen rommel heeft een grote aantrekkingskracht op mij gehouden. De tijd dat ik in Amsterdam-Zuid woonde kon ik mijn hart twee keer per week ophalen. Op maandag en donderdag pakte ik 's avonds mijn fiets en scharrelde als een volleerd 'morgenster' mijn hele interieur bij elkaar. Ik kon het niet verdragen dat die prachtige spullen in de vuilniswagen zouden verdwijnen en keek met afgunst naar busjes die langs hetzelfde grofvuil reden en veel meer en veel grotere dingen mee konden nemen.

Nu een heleboel jaren later bedenk ik dat ik helemaal niet zo ver verwijderd ben van mijn vroegere fantasie, ik raap en raap maar nu zwerfvuil en héérlijke oogst! Ik verdien er niet mijn kostje mee maar er is wel iets waardevols aan de hand; het gevoel dat het klopt zo, dat ik trouw ben aan mijn innerlijke ik, de ik die al aanwezig was toen ik nog heel klein was!

De grijpstok voor het zwerfvuil rapen bleek ook nog eens heel handig te zijn voor het rapen van walnoten op moeilijk bereikbare plaatsen bv daar waar bramen groeien rond een walnotenboom.
Vanavond stond voor de tweede keer een sappan met pruimen op het vuur. De opbrengst is 15 potten met heerlijk sap. Het is gewoon jammer dat we genoeg sap hebben, rapen van de pruimen is zó leuk dat we misschien maar een winkeltje moeten beginnen (dan zou mijn fantasie van vroeger toch nog waarheid kunnen worden ;-)