nog een jaartje en kleine kruidige koekjes

Het is mooi weer, we zijn vrij, zoon is bij een vriend, wat zullen we doen? We fietsen naar de stad, gewoon voor de leuk. We wandelen over de markt, kopen wat noodzakelijke dingen en snuffelen in winkels. Met 2 meiden komt vaak de vraag voorbij; 'mag ik dit? mag ik dat?' Logisch natuurlijk. De opdracht wordt al vrij snel; kijk goed rond en bedenk wat je in december aan Sinterklaas gaat vragen. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd! Bij speelgoedwinkels worden reclamegidsen geregeld en thuisgekomen wordt gewerkt aan de verlanglijsten. Oudste tekent haar verlanglijst want dat kan ze heel goed, jongste schrijft haar verlanglijst want dat kan ze heel goed ;-) We eten er een lekker stukje appelcake bij. Die maak je met gewoon cakebeslag op een bakplaat, voordat de cake de oven ingaat beleg je hem met stukjes goudrenet of andere frisse appel omgeschud met suiker, die appelstukjes zakken in de cake.

Ik hoor gesprekjes over het wel of niet bestaan van Sinterklaas. Jongste vangt daar steeds vaker iets over op en vindt dat raar. Oudste doet verwoede pogingen om alle twijfels weg te nemen. Ze weet zelf nog hoe leuk het was toen... Laatst vertelde jongste me al dat ze denkt dat Sinterklaas niet zo heel lang meer zal leven. Nog een jaartje schat ik ;-)

Tja, en dan die Sinterklaasspullen die overal al een tijd in de winkels liggen. Ik ben er al vaak aan voorbij gelopen want eerlijk is eerlijk; het ziet er wel lekker uit allemaal maar nee; pepernoten eet je niet in oktober! Dus als zoonlief mij een poosje geleden vraagt; 'mama, koop je weer eens pepernoten' is het antwoord vriendelijk maar duidelijk 'nee'. Het is na die vraag een tijdje stil en dan vraagt zoon; 'mama, koop je weer eens van die kleine kruidige koekjes?' ... ik ben voor de bijl gegaan, niet voor de pepernoten maar voor de creatieve oplossing van zoon ;-)

kleine kruidige koekjes ;-)