warme voetjes in gebreide babyslofjes...

Een extra blogje vandaag...

Nu het weer koud wordt is het weer tijd voor warme voetjes! Vanochtend op het schoolplein vroeg iemand mij of ik nog babyslofjes op voorraad heb voor een pas geboren babietje. Ja hoor, dat heb ik. Ik heb m'n voorraadje breisels weer eens tevoorschijn gehaald en foto's gemaakt van een aantal sloffenpaartjes. Voor geinteresseerden, ze kosten 10 euro per paartje. Op de foto's zie je van de meeste paartjes 1 slofje, het bijbehorende slofje is identiek. De slofjes zijn geschikt voor kindjes van 0 tot 4 maanden, gebreid van sokkenwol en vooral zo handig door de strikbare koordjes... 

Over lekker warm gesproken... het beertje van vanochtend zit er niet meer. Ik ga ervanuit dat bijbehorende vader of moeder het beertje weer in zijn of haar armen heeft gesloten....

het grote aftellen is begonnen... bijna 5 december!

De winkels puilen uit van Sinterklaasversieringen en de spulletjes voor Kerst staan te popelen hun plaats in te nemen. Voor mij zijn de mooiste versieringen de spulletjes die de kinderen knutselen op school. Die combineren met spulletjes die ieder jaar weer van de zolder tevoorschijn worden getoverd levert prachtige plaatjes op. Vanochtend stond jongste bij het Sinterklaas 'stilleventje' en ontdekte daar het huisje wat ze gisteren mee naar huis nam. 'wat leuk!' zei ze stralend. Kijk, en dáár word ik dan weer blij van.

Dat geldt ook voor bijvoorbeeld dit kaarsenpotje. Als het donker is staat het natuurlijk nog leuker. Al moet ik straks wel de acrobatenpiet waarschuwen... één verkeerde beweging en hij kan het niet meer navertellen (en we hebben geen reserve ;-)

Voor dit kleine beertje begint ook 'het grote aftellen'. Het heeft vannacht een beetje gevroren en ik heb met hem te doen. Ik aarzelde vanochtend, zal ik hem meenemen naar ons warme huis? Maar ja, wil zo'n beertje eigenlijk niet het liefst terug naar zijn eigen moeder? Ik laat hem toch maar zitten maar we houden een oogje in het zeil.

Wat prachtig om dit hart vanochtend op onze autoruit te zien! Pietje Verliefd is dus in de buurt! Nog 5 nachtjes slapen...

De boomgaard, weer een stap verder en geven...

Na de 'match' tussen de notaris en 'de boomgaard' die plaatsvond op de Beursvloer was vandaag het moment van spijkers met koppen slaan! Secretaris (buurvrouw) en voorzitter (ik) togen, met een appeltje voor onderweg, naar het notariskantoor en ontmoetten daar de notaris die ons zou helpen met het oprichten van 'Stichting Buurtbongerd Braamkamp'. Terwijl voor ons een kopje thee werd gehaald viel ons oog op een prachtig schilderij! Hier zie je er een stukje van. De appels die je ziet zijn notarisappels! Je begrijpt, we voelden ons méér dan welkom! Na het uitwisselen van oude-rassen-weetjes en achtergronden én het overhandigen van onze gegevens gingen we tevreden naar huis. De statuten worden opgesteld en zullen op een later moment ondertekend worden. 

En dan is er ruimte voor andere 'kunst'; op de foto zie je de onderkant van onze jampotlamp als de lamp aan is. Gewoon leuk om even te laten zien...

Het leuke van inmaken is dat het leuk weggeven is. Had ik het een tijdje geleden over 'ons verrassingsbankje', ik vind het gewéldig leuk als daar opeens iets staat, dát gun ik anderen ook. Geinspireerd door het boek 29 geschenken ben ik me er steeds bewust van; hoe gemakkelijk is geven en hoe blij word je zélf ook van geven! Onderstaande potjes zijn vandaag van eigenaar gewisseld...

energie besparen in de keuken

Met het overstappen naar lokale duurzame energie van de ZET richt mijn aandacht zich meer op ons energieverbruik. Daarbíj... gaat oudste haar spreekbeurt doen over 'energiebesparing in huis'; reden voor haar moeder om het verlagen van ons verbruik nog meer als een uitdaging te gaan zien! En hoe krijg je beter zicht op je verbruik dan door het wekelijks te gaan bijhouden? Sinds vandaag hangt er een lijstje in de meterkast. Wekelijks op dinsdag ga ik de standen noteren. 

Met de zonnepanelen op ons dak is het sowieso een kick om af en toe eens in de meterkast te kijken. Op een heldere dag draait de elektriciteitsmeter gewoon achteruit, of het nou november is of niet. De dagen worden korter, de opbrengst is natuurlijk wel beduidend lager dan in de lente en zomer.

In de keuken doe ik mijn best zo weinig mogelijk gas en elektriciteit te gebruiken. Zo lang we een gezin zijn kook ik met een snelkookpan. Regelmatig aardappelen, ook spruitjes en rode bieten worden daarin snel gaar. Toen we nog vlees aten maakten we er ook geregeld draadjesvlees en kip in gaar. Gisteren aten we spruitjes en ging de pan dus twee keer aan de slag, voor de spruiten 7 minuten en voor de aardappelen 9 minuten. De spruiten blijven in de tussentijd warm in de hooikist. Vandaag eten we weer lekker spruitjessoep met de overgebleven spruiten. Weet je nog niet wat je kunt vragen aan de Sint? Een snelkookpan is superhandig!

Die snelkookpan is nog een verhaal op zich! Je kunt de druk van de pan laten gaan door een klein straaltje koud water over het deksel te laten lopen maar... wat jammer van dat water. Bij mijn ouders thuis leerde ik dat de stoom ook van de pan gaat als je buiten even het ventiel openzet. De stoom ontsnapt binnen de kortste keren. Ons vroegere buurmeisje zei dan tegen haar moeder; 'kijk, buurvrouw gaat weer stoom afblazen'.  Bij mij moest de buurvrouw ook even wennen. De eerste keer dat ze de 'rook'pluim zag kwam ze aanrennen 'Heb je de vlam in de pan?' Ach ja, zo heeft iedereen zijn eigenaardigheden (als het niet erger wordt ;-)

Verder is de hooikist een enorme bespaarder! Het afgelopen jaar gebruikte ik hem zeer geregeld, ik ben benieuwd wat dat doet met ons gasverbruik! De solarcooker in de zomer is leuk maar dat komt nogal precies. De lucht moet wolkenloos zijn en je moet thuis zijn om de cooker af en toe met de zon mee te draaien. Dat is meer 'voor de leuk'...

Wat ik grappig vind te merken is dat veel gerechten met een veel kortere kooktijd gewoon gaar worden! Eieren breng je even aan de kook en daarna doe je het gas uit; de eieren worden gewoon gaar. Zo gaat dat ook met pasta, een minuutje koken en dan het gas uit. Kookwekker zetten en na de gewone tijd is de pasta gaar... Vandeweek kookte ik griesmeelpap. Volgens de verpakking moet dat 3 minuten koken. Na 1 minuut deed ik het gas uit en toen de kookwekker ging was de pap... gaar. Bij al die voedingsmiddelen geldt blijkbaar dat vooral de tíjd nodig is om gaar te worden maar dat dat niet perse op kooktemperatuur hoeft te gebeuren.
Een heel groot voordeel vind ik daarbij dat er op deze manier niets overkookt!

'vis' als toetje!

verandering van lamp doet eten...

De tijd van jam maken is dan wel voorbij. Met jampotten kun je altijd in de weer zijn! Tijdens het rommelen op zolder loop ik tegen een doos met lampen (een typisch geval van tegen de lamp lopen). Een tijd geleden maakte manlief op mijn verzoek deze jampotlampen. Het is niet mijn eigen idee hoor, ik heb ze eens ergens gezien en vond ze geweldig!  Voorwaarde is wel dat er spaarlampen ingaan, anders wordt het veel te warm in de pot!

Deze kapjes (een kringloopvondst) gaan er weer af en de jampotten gaan er weer op. Onderin de pot liggen knikkers, in de andere kleine edelsteentjes, dat geeft een leuk effect als de lamp aan is. Vandeweek vroeg oudste al 'mama, zullen we de jampotlampen weer ophangen?' Ik ben heel benieuwd of ze het straks opmerken als ze uit school komen...

Hundertwasser mét bespaartip!

Kwamen in de eerste Hundertwasserles vloeiende lijnen en vormen aan bod, bij de tweede les waren dat ogen...

de stam van een boom, onderdeel van een tekening

en bij de derde les Hundertwasser; huizen! Het is leuk om te doen en als je weet hoe te beginnen ook helemaal niet moeilijk. Alle technieken kun je samenbrengen in één werkstuk, je kunt er gerust dagen mee bezig zijn. Wat ik erg leuk vond bij de laatste les is dat we werkten op stukken karton, ribbeltjeskarton, gewoon van dozen. Niks duur papier dus, en het werkt perfect, eerst met watervaste stiften en daarna met ecoline. Zitten er oneffenheden of kreukels in het karton dan geeft dat júist een leuk effect! Ikzelf werkte op wit karton en het leuke is, doordat het zo stevig is kan het zó opgehangen worden, een plakhaakje erachter en klaar ben je. Straks in de kerstvakantie zorg ik dat er witte stukken karton klaarliggen zodat de kids ook aan de slag kunnen. Van Sinterklaas heb ik ecoline in de kleuren goud en zilver gevraagd...

En wat betreft de stickervelletjes voor gratis HEMA glazen, die gaan naar Tineke. Mail je even naar het mailadres wat je rechts op mijn blog vindt met je adresgegevens? Dan stuur ik je de stickertjes toe.

Storm aan de IJssel met achter de wolken... de zon!

Vandaag een extra blogje voor deze foto; We wandelden vanmiddag door de storm langs de IJssel, met de wind in de rug, tjonge wat een natuurkracht! Boven op de dijk zien we deze prachtige stralen. Indrukwekkend...

ouderwets lekker slapen en gratis glazen

Ik herinner het me nog van vroeger; slapen onder een wollen deken met een flanellen laken! Lekker zacht en warm. Met de komst van het dekbed is slapen veranderd maar niet helemaal... Als ik in de kringloop een mooi flanellen laken zie dan neem ik dat mee. Heb ik er 2 die goed bij elkaar passen dan naai ik daarvan een flanellen dekbedhoes! Nu het koud is 's nachts gaan de flanelletjes weer op de bedden! En dat is niet alleen fijn... ik vind die oude lakens ook erg mooi!

Die lakens zien er gestreken natuurlijk nóg mooier uit maar... nu val ik door de mand (welke mand trouwens?) Strijken is niet mijn hobby (zachtjes uitgedrukt ;-)

Dat naaien van je eigen dekbedhoezen is erg makkelijk, rechttoe, rechtaan! Voor het ledikantje van mijn (toen) kleintjes gebruikte ik ook flanellen lakentjes, met rose en blauwe roosjes. Alleen de aanblik van zo'n zacht bedje nodigt al uit om in te slapen (al was dát voor mijn kinderen nou ook weer niet echt het geval ;-)

En dan nog iets heel anders; op mijn aanrecht liggen deze 2 spaarkaarten, misschien leuk voor 5 december. Kan ik er iemand blij mee maken?

een kadootje, kadootjes, nóg een kadootje en héél veel speculaas!

Eindelijk is het dan zover... Sinterklaas is aangekomen in Zutphen en te zien aan het aantal pieten kan íédereen in Zutphen vanavond zijn schoen zetten! Ons eigen pietje (schoorsteenzwart gemaakt met een kurk, kurk even laten branden, uitblazen en góéd laten afkoelen)   ontdekt bij het naar huis lopen dat er een kadootje drijft in de IJssel, nou maar hopen dat dat niet net óns kadootje is...

Er hangen zelfs 'kadootjes' in de bómen! Deze boom staat langs de openbare weg. Zo tegen het licht in gefotografeerd zie je niet zo goed wat het is, maar ik zal het vertellen; het zijn appels! We hebben een tijdje geleden een appel van deze boom laten determineren door een pomoloog, het is een zaailing, de smaak is niet bijzonder maar door de appelmoes met ook andere appelsoorten smaakt ie prima!

...zie het fruit hangt in de bomen...

En op de terugweg naar huis springt mama weer van de fiets... van deze bielzen móét een foto gemaakt worden!

doe mij maar dit soort kadootjes....

Na de lunch gaan we een bakplaat met speculaas bakken. Zullen we een kleine of een grote portie doen? We gaan voor de grote. Tijdens het kneden wordt er op het raam geklopt. Er staat een pietje voor de deur met een grote tas met... speculaas! Die hebben we een tijdje geleden gekocht van de gymnastiekvereniging. 

Het is niet anders, vanavond eten we als voorafje speculaas, speculaas als hoofdgerecht en als toetje speculaas!

speculaas op bakplaat

(zoals mijn vader vroeger speculaas bakte)

525 gr bloem

100 gr zelfrijzend bakmeel

375 gr bruine basterdsuiker

440 gr boter

4 afgestreken eetlepels speculaaskruiden

snuf zout

Na het kneden, klein scheutje melk erop gieten en  aandrukken/gladmaken met lepel 

overtollige melk er weer afgieten

25 minuten op 160/180 graden

Kom zwaaien, groot of klein en een bespaartip

Wat zou er gebeuren als dit bord nog wat groter zou zijn geweest? In de loop van de tijd is er een hoop fantasie gaan stromen bij deze Zwaaikom (wat eigenlijk een verbreding is in een rivier of een kanaal is hier bedoeld voor het keren van je auto). Was het eerst een Zwaaikom, toen werd het een Uitzwaaikom, daarna een Uitzwaaikomkomer (met 1 m; nog even naar school, dat komt goed uit, die is hier op de achtergrond!), en toen een Fruitzwaaikomkomer. Toen was de ruimte op... al kun je hier nu wel Wiet parkeren! Dus; als je dit bord ziet; gauw omkeren en ergens anders parkeren, dan komt het allemaal goed!

Ik zit samen met zoonlief op de bank een mooi kookboek te bekijken, ons oog valt op deze foto. Prachtig zo'n vrachtwagen met kolen (of is het een speelgoedvrachtwagentje met spruitjes?)

Weet je nog van een tijdje geleden deze roos, toen nog in de knop? Het is een doorzetter; het is dan wel eind november maar dat weerhoudt haar er niet van te bloeien! Daarnaast zie je onze voordeur en die deurklopper, dat is wel leuk om over te vertellen. Een tijd geleden ben ik ons hele huis door gegaan, op zoek naar electrische apparaten die vervangen zouden kunnen worden door een niet elektrische variant. Nou is de deurbel er zo eentje. Ik had ergens gehoord dat het stroomverbruik van de deurbel neerkomt op ongeveer 5 euro per jaar. Het is niet veel maar alle kleine beetjes helpen (als je 10 jaren ergens woont heeft de deurbel je 50 euro gekost, daar kun je een keer van uit eten ;-). Op marktplaats ben ik op zoek gegaan naar een deurklopper en die vond ik. We hebben 'm op de deur geschroefd en de electrische deurbel losgekoppeld. De klopper werkt prima, ik hoor 'm net zo goed als de elektrische bel. Geen luxe ingeleverd, wel euro's bespaard!

Hoe geven je leven kan veranderen...

Een aantal zomers geleden was dit mijn vakantieboek. Ik las het niet helemaal uit, dat gebeurt vaker als ik halverwege het lezen de strekking van het boek begrijp... Achterop is te lezen; 'Elke vorm van geven is een positieve handeling die het veranderingsproces op gang brengt. Het zal je energie voor de rest van je leven veranderen' (Mbali Creazzo). De schrijfster van het boek is ook de hoofdpersoon in het verhaal. Ze lijdt aan een chronische ziekte en ontvangt van een Afrikaanse medicijnvrouw een ongebruikelijk recept; geef gedurende 29 dagen onvoorwaardelijk (dus zonder daarvoor iets terug te verwachten) iets aan anderen. Veel van de geschenken zijn klein (een telefoontje, wisselgeld, een compliment), maar alleen al de daad van het geven werkt transformerend. Het verandert je kijk op het leven en dat heeft de schrijfster ook zo ervaren.

Veel vaker lees je over dit onderwerp, laatst bv nog in 'de 7 spirituele wetten van succes' van Deepak Chopra waar de wet van het geven wordt uitgelegd. Je denkt verder dan je eigen straatje en dat is bevrijdend. Bovendien, door te geven nodig je meer overvloed in je eigen leven uit (niet als doel, wel als gevolg!). Prachtig toch? Het gaat over 'gunnen' en dat staat voor mij voor 'in verbinding zijn'.

Nou ja, je moet het maar eens proberen. Als ik eens m'n dag niet heb denk ik; heb ik vandaag al iets aan iemand gegeven? En als het antwoord is; nou nee, eigenlijk niet, dan ga ik daar 's werk van maken. Door los te komen van dat wat je 'ik heb m'n dag niet' veroorzaakt verdwijnt dat gevoel soms als sneeuw voor de zon...

Oeps en besparen

Zojuist probeerde ik foto's in te laden voor mijn blogje van vandaag en kreeg ik een OEPS melding... Ik heb  geen opslagruimte meer voor foto's en kan opslagruimte upgraden...  En dat terwijl het blogje van vandaag juist zou gaan over besparen ;-). Nou ja, jullie moeten het vandaag doen zonder foto, die zal ik erbij plaatsen zodra dat weer mogelijk is (cq zodra manlief weer thuis is om dit euvel voor mij op te lossen, klinkt niet heel geemancipeerd dat besef ik wel!)

In veel huishoudens zal rond deze tijd het onderwerp 'besparen' ter sprake komen en dan niet vanuit luxe maar vanuit noodzaak. Nou vind ik alles wat met besparen te maken heeft erg interessant, het woord 'uitdaging' past er wat mij betreft helemaal bij. Vooral om oplossingen te bedenken waarbij je geen luxe hoeft in te leveren maar wel euro's over kan houden. Besparen hoeft niet met grote bedragen tegelijk te gaan, het kan ook op heel veel gebieden en dan overal een beetje.

Zo kwam kort geleden opeens de mogelijkheid van 'thuis haren knippen' om de hoek kijken. Na een geslaagde knipbeurt van zoonlief zag ik mogelijkheden voor mezelf en de rest van ons gezin. We maakten een afspraak over hoe en wat en zo geschiedde; vanochtend zijn mijn haren geknipt, aan mijn eigen tafel, met mijn eigen koffie. Niet met een Story of Privé, wel met een heel fijn gesprek; Niks luxe inleveren, wel wat minder euro's uitgegeven... Zo liggen er op veel gebieden mogelijkheden, het is leuk ze te ontdekken!

En terwijl ik over 'haren knippen' schrijf moet ik denken aan een doosje wat ligt bij mij op zolder. Het is een klein doosje en als je het openmaakt liggen daar 2 lange vlechten. Het zijn de vlechten van mijn oma en die zijn afgeknipt toen ze ongeveer zo oud was als ik nu ben. Dat kan ik zien aan hier en daar een zilveren draadje, die ontdek ik tegenwoordig ook steeds vaker bij mezelf ;-). Een tijdje geleden toen ik mijn haren flink korter liet knippen heb ik mijn afgeknipte haren meegenomen naar huis en in een sigarenkistje gelegd. Ik weet niet, het is én gek én bijzonder om nog iets tastbaars van mijn oma te hebben... zoals ik nu, net als mijn moeder vroeger, de tandjes bewaar van mijn kinderen. Tijden herhalen zich...

Meroakels!

Vandaag een extra blogje! Al lang geleden noteerde ik in mijn agenda de verjaardag van mijn opa. Het is vandaag al 107 jaren geleden dat hij werd geboren en jammergenoeg al een tijd geleden dat hij overleed.  Nu ik in mijn gedachten veel bezig ben met de aanleg van de boomgaard ben ik ook heel geregeld weer terug in de tijd dat mijn opa en oma er nog waren. Wat zou ik ze allebei nog graag eens willen spreken... Op 20 november gingen we op bezoek bij mijn jarige opa en altijd als ik hem, als meisje, vroeg; Opa wat wil je voor je verjaardag? Dan antwoordde hij 'een zelfgebakken boterkoek!' Dat vond ik leuk om te maken! Een boterkoek met bakgember was opa's favoriet.

bijzonder, uitzonderlijk...

Op de foto zie je mij met mijn opa. Ik heb de foto ingelijst en er een uitspraak onder geschreven die typerend was voor mijn opa. 'Meroakels' is Gronings en betekent; bijzonder, uitzonderlijk! Dat was opa's reactie als je hem iets bijzonders vertelde (of als je hem bijvoorbeeld je rapport liet zien ;-) of als hij een zelfgebakken boterkoek kreeg op zijn verjaardag.
Ik heb besloten een traditie te starten. In 't vervolg eten we op 20 november boterkoek met gember! Ter ere van mijn opa die zo belangrijk voor me is geweest...

het recept van de boterkoek;

175 gr boter

125 gr basterdsuiker

200 gr bloem

snuf zout

3 el bakgember

vanillesuiker zakje

alles kneden en in een bakblik, stevig aanduwen,

scheutje gembersiroop erover en met een lepel uitsmeren

20 á 25 minuten op 200/220 graden

slingeroverstroming en de boomgaard vordert!

Zoals je kunt zien staat er ondertussen een Keulse Pot in de kamer... om zelf zuurkool te maken! Nou is de pot wel erg groot voor een beginner en ook heb ik me nog niet verdiept in 'hoe en wat' rond zuurkool maken. Die houden we dus nog even 'in het vat', als het wat rustiger wordt rond de boomgaard is daar vast meer tijd voor. Nu is de pot handig voor een 'slingeroverstroming' en die is zeer toepasselijk!

De boomgaard begint namelijk steeds concreter te worden, hieronder een voorproefje al zegt het jullie natuurlijk nog niets zo. De cijfertjes staan voor rassen en die corresponderen met dezelfde cijfers op een ander velletje. Het is een groot veld, de langste lengte bijna 130 meter dus daar kunnen een hoop bomen staan! Het is nog niet de definitieve inrichting. Tussen de kruisjes wat bomen zijn zal ook laagfruit geplaatst worden, dan hebben we eerder opbrengst van de gaard. Landschapsbeheer zal er nog naar kijken ivm bestuivingstechnische zaken. Fijn, want dáár hebben wij zelf geen verstand van.

Vandaag was ik aanwezig bij de beursvloer waar ik contact legde met een notaris. Er kon een match gemaakt worden wat inhoudt dat hij ons zal helpen met het oprichten van een stichting. Samen zullen we de statuten opstellen en dan komt de stichting rond. Dat was een belangrijk moment in het proces en, gewéldig, het is gelukt! De uitwerking van de stichting zal volgende week plaatsvinden... wordt vervolgd! Wat ik bijzonder vond was dat vandaag voor het eerst zwart op wit de naam van onze boomgaard genoteerd stond en wel, op mijn badge. Het wordt dan opeens heel echt!

Sinterklaas dus pepernoten en witlofschotel met stoofpeertjes

Het kan niet missen; Sinterklaas is weer in het land! En al zeiden papa en mama dat de schoen pas gezet kan worden als Sinterklaas in Zutphen is, dan zijn de pieten ook pas hier; jongste had toch écht gehoord dat Sinterklaas op de televisie had gezegd dat álle kinderen van Nederland dít weekend hun schoen mochten zetten; De schoenen zijn gezet en... de Pieten zijn écht langsgeweest; er zit lekkers in de schoen, de tekeningen zijn weg en de klokhuizen van de appels voor het paard liggen op de mat; zie je nou wel?

Als het dan toch steeds regent, dan gaan we binnen iets bedenken; we gaan pepernoten bakken...  dat doen we zo;

200 gr bloem

3 gr bakpoeder

60 gr bruine basterdsuiker

50 gr boter

2 theelepels stroop

1 eetlepel speculaaskruiden 

4 eetlepels melk

de oven op 175 graden en dan 20 minuten bakken

vandaag gaan ze mee naar school

 's Avonds eten we witlof ovenschotel, dit recept is er eentje waar stoofpeertjes in kunnen. Daarvan heb ik nog een voorraadje van 2011, dat jaar was wél een goed perenjaar... We maken het zo;

witlof 400 gr

potje stoofpeertjes of 2 a 3 stoofperen

75 gr danish blue

 75 gr monchou

1 zakje witte saus

3 dl melk

beschuit

blokjes boter

Witlof gaarkoken en goed laten uitlekken. Peren in stukjes, danish blue en monchou in stukjes, witte saus maken met 3 dl melk en blokjes erin laten smelten. Witlof in een ovenschaal, perenstukjes er tussen leggen en overgieten met de saus. Een verkruimelde beschuit erover strooien en kleine blokjes boter daarop, dan in de oven 15 minuten op 225 graden. Het is een verrukkelijk groentegerecht, lekker met aardappelpuree!

'wat is, is', leven is 'ja' en geluk moet je water geven...

In een boek van Berthold Gunster ('ik ben oké, jij bent een sukkel' ik vind het een nare titel) zit een geel plakbriefje. Het zit er omdat er op die pagina iets staat wat ik heel mooi vind. Omdat het boek geleend is van de bieb breng ik het binnenkort weer terug maar een prachtige manier van kijken leg ik hier vast; Het is de tekst;

wat is, is

het zijn maar 7 lettertjes, het zijn maar 3 woordjes maar het is veel en groot in betekenis voor mij! Er spreekt acceptatie van de werkelijkheid uit...

(ik citeer):

Als het regent, dan regent het, dingen gebeuren, mensen zijn wie ze zijn. De werkelijkheid is sterker dan onze wil. In plaats van je verzetten tegen een situatie kun je jezelf beter afvragen; 'wat kan ik van deze situatie maken?' Acceptatie, aanvaarding van de werkelijkheid, liefde voor dat wat is, het is de kern van 'omdenken'. 

Ik vind dit vreselijk interessant. Wat een ruimte geeft dit inzicht!

Een stukje verderop zit weer een geel plakbriefje, je raadt het al; dit boek vertelt mij prachtige inzichten; Ik lees er 

Leven is 'ja'

(ik citeer weer):

'ja' is de meest natuurlijke levenshouding, alles in de natuur ademt 'ja', de energie in de natuur, het verlangen van de mens, een rivier die stroomt, een regenbui, het plezier van spelende kinderen, de oerkracht waarmee een mens geboren wordt. Het woord 'ja' is een krachtig instrument, het principe is zó simpel dat mensen de effectiviteit ervan vaak onderschatten. Toch is de ervaring van eenvoud vaak vergelijkbaar met schoonheid; Je voelt dan; 'dit klopt, zo is het'. Het geeft een gevoel van harmonie alsof puzzelstukjes samenvallen tot een helder beeld.

Het wordt een blogje vol inzichten... Gisteren las ik in de bijlage TIJD van de Trouw een interview met Sister Chan Kong. Het interview heeft als titel 'levenslessen'. In de zesde les raakt mij het allerlaatste zinnetje; 

Geluk water geven

Ze zegt; 'zeg het als je van iemand houdt. Mensen hebben dat nodig'. Ik kijk op de klok; het is 10 uur 's avonds. Durf ik het nog? Ja, ik pak de telefoon en bel iemand om te doen wat ik zojuist heb gelezen; We hebben een heel fijn gesprek, wat is 'ja' toch eigenlijk gemakkelijk! 

En wat dat water geven betreft... water genoeg, een regenton vol...

en nog veel meer op komst...

fijne zondag!

écht Gronings; poffert! (op oma's petroleumstel...)

De week was druk voor ons allemaal, vandaag doen we het rustig aan. 's Ochtends moet er nog gevoetbald worden en bezoeken oudste en ik even een tweedehands kledingbeurs. Dan maken we, op verzoek van zoon, van tomaten een pan tomatensoep voor bij de lunch. Vader en zoon fietsen daarna nog even naar de bieb, de meiden zijn thuis. Nu Sinterklaas weer in het land is wordt er weer druk getekend en geschreven. De schoen van jongste staat om 15 uur al klaar bij de brievenbus (mét tekening en appel voor het paard).

Een tijdje geleden maakte ik een 'broeder' op oma's petroleumstel. Dit is het moment om weer eens een poffert te maken! Een hele tijd geleden deed ik dat wel eens, ik gebruik dan een oude poffertvorm, jaren geleden gered van een voorraad spullen die klaar stond voor de vuilnis. (Je kunt een nieuwe poffertvorm trouwens kopen bij Dille en Kamille)

water blijft net onder de rand van het deksel

Altijd stond het geheel dan 2 uren op het vuur zachtjes te koken. Een poffert gaart namelijk au bain marie oftewel in kokend water. Die lange kooktijd vind ik best bezwaarlijk maar nu met het petroleumstel van mijn oma is het eigenlijk alleen maar gezellig; alsof je een kaarsje aansteekt. Wat je op de foto niet kunt vastleggen is het zachtjes tikken van de poffertvorm op de bodem van de pan met water, een teken dat het water inderdaad kookt. Op de vorm heb ik een stenen vijzel gezet, anders zou het blik nog om kunnen vallen in de pan. 

Je maakt een poffert zo;

meng 400 gr zelfrijzend bakmeel

1 ei

3,5 dl koude melk

100 gr krenten

100 gr rozijnen 

snuf zout

(ik verving de 100 gr krenten voor rozijnen dus totaal 200 gr rozijnen)

beboter de binnenkant van de vorm, ook het opstaande deel en de binnenkant van de deksel

strooi beschuitkruimels in de vorm, doe het deksel erop en schud het geheel

daarin het beslag, deksel er goed op en in de pan.

Het geheel heeft  2 uren zachtjes staan pruttelen. Toen de kookwekker ging kwam dé test; is ie gaar? We keren de poffert en een heerlijke geur vult de kamer...

Op Wikipedia lees ik dat de poffert in Groningen als toetje werd gegeten en dan vooral in de winter (want zware kost), dat was bij mij thuis niet het geval, we aten het als avondeten, net als pannenkoeken. Er ging een scheutje gesmolten boter over je plak poffert en daarop ging dan suiker of stroop. De kinderen willen graag een stukje proeven en daarna ook nog wel een tweede stukje (oftewel; de poffert is goedgekeurd). Het is bijna 5 uur, of het nog wat wordt met ons avondeten is de vraag, nou ja, dan doen we dat ook op z'n zaterdag's; lekker makkelijk! Het toetje hebben we al gehad ;-)