Dit weekend verfden we het hek van de Buurtbongerd. Vanochtend fiets ik met m'n boodschapjes langs de boomgaard. Ik voel even aan het hek, het is droog! Het bordje 'nat' kan er dus af. Ik app met manlief die onderweg is naar zijn werk 'wat is het mooi he?' Allebei hadden we de geur van hooi geroken, hij onderweg naar de trein 's ochtends en ik terwijl ik daar sta. Ik haal het bordje 'NAT' van het hek, doe een stap naar achteren en... sta niet met één maar met twee schoenen in de hondenpoep. Aaargh! In mijn volgende appje staat 'wel jammer van die hondenpoep :-('
 |
| detail uit een tekening van jongste... |
En dan krijg ik het volgende legendarische appje van hem terug (hij krijgt het omdenken ook al goed onder de knie ;-)
Denk aan hoe vaak je er níét in bent gaan staan...!
Hoe absurd het zinnetje ook is, en de bedoeling is er natuurlijk vooral ééntje met een knipoog, hij heeft wel het resultaat wat bij omdenken hoort; ik moet lachen en dat is leuker dan ergeren ;-)
Niet veel verderop zie ik dit blaadje.
Zo, dat voelt beter!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten