14 jaren

Om kwart over 8 wordt er op onze slaapkamerdeur geklopt... 3 kinderen met een ontbijtje want vandaag... vieren we onze trouwdag! 14 jaren geleden (morgen om precies te zijn maar dan is er zo weinig tijd) gaven we elkaar het JA-woord! En zoals ieder jaar trekken we allemaal onze mooiste kleren aan. Wij gaan in onze trouwkleren, de kinderen in wat ze zelf het mooist vinden en daarna vragen we de buurvrouw of ze van ons een foto wil maken.

Buurvrouw heeft dat nu al heel vaak gedaan! We zoeken een groen plekje in de tuin, zetten onze mooiste lach op en kunnen er weer een jaartje tegen ;-) Nu we 14 jaren verder zijn vinden we het heel leuk dat we steeds die foto hebben gemaakt. Je ziet eerst 1, dan 2, dan 3 kinderen en terwijl zij groter worden worden wij ietsje ouder en grijzer (of wijzer?).

't Is leuk om de kleren weer even te dragen, ik voel mezelf weer heel bijzonder. Wat was ik blij toen ik destijds m'n trouwkleren vond! Ik had een bepaald idee bij wat ik wou dragen; wél 'wit', niét te duur, een beetje bijzonder en... dat lukte! 3 soorten zijde werden het; gebreid, gekreukeld en geweven. Toen vond ik ook nog leuke schoenen, mét hak waar ik tóch op kon lopen. Helemaal happy was ik met als hoogtepunt natuurlijk het jawoord!

De rozen in man's stropdas droeg ik in een gewone bos (romig wit) met wit lint in m'n hand. De volgende dag haalden we een nieuwe bos bij de bloemist want toen gingen we, met een vriend, onze trouwfoto's maken. Dat leidde tot hilarische situaties zoals een frietje eten bij de snackbar tussen het foto's maken door. Mensen keken naar ons alsof ze water zagen branden... een bruidspaar in de snackbar? Dat soort verhalen borrelen weer op op een dag als vandaag.

jongste, ze passen nog nét

zoon en gel; onafscheidelijk

onze ster van 12

Vanavond gaan we gourmetten, daarvoor ga ik nú aan de slag!