vrijdag 13 september 2013

voor alles een tijd

Voortbordurend op mijn vorige blog maak ik een foto van een hoekje in onze woonkamer. Want wat zegt dan dit hoekje over mij? Het doet me denken aan een opdracht die ik eens kreeg op het beroepsonderwijs. Ga voor de groep staan en vertel een kwartier lang over iets wat in je tas zit. Doel was natuurlijk dat je de schroom om voor een groep te staan zou overwinnen. Dat effect had het op mij niet! Ik kreeg een hekel aan dit soort lessen al kan ik, nu ik wat 'groter' ben, de grap er wel van inzien. Ik heb een tijd gepraat over een boterham met pindakaas die ik (toen nog in een plastic zakje) in m'n tas had zitten... Maar dat even terzijde ;-)


De prachtige lampionnetjes van vandeweek liggen nu in een mand. De mand staat op de hooikist (daar kan ik zeker een kwartier over praten). In de vensterbank, achter het gordijn,  het 'stel' van m'n oma waarop ik nodig weer eens een poffert moet bakken, goed idee. De bloemen komen van oudste's schooltuintje. Het vogelhuisje maakte jongste, daarin zit nog een kuikentje van Pasen... oeps. En dan een (voor mij) heel bijzonder beeld...

Het beeld lijkt van hout maar is van gips, in houtkleur geverfd. Het is voor mij een heel bijzondere herinnering aan de heel bijzondere en bepalende tijd dat ik werkte in een ziekenhuis in Amsterdam. Het kwam op zo'n bijzondere manier naar mij toe dat het altijd een plaatsje zal houden in ons huis. Nu ik de regels teruglees valt me op dat ik drie keer 'bijzonder' schrijf. Normaal gesproken zou ik dat aanpassen, nu niet; mijn jaren als verpleegkundige in Amsterdam waren súperbijzonder!


Het is een mooi symbool juist voor deze week. Aan het eind van de zwangerschap van zoon 'draaide' ik mijn laatste dienst. Dat is nu bijna 11 jaren geleden. Om BIG geregistreerd te mogen blijven als verpleegkundige moet ik me laten herregistreren, daaraan zijn eisen verbonden zoals werkervaring... (heel goed trouwens, die kwaliteitseisen) Vandeweek trok ik de stoute schoenen aan; ik logde in als verpleegkundige en logde uit als 'verpleegkundige, niet praktiserend'.

En weet je? Het is goed, voor alles een tijd!

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Het maakt alles ook helder als je dingen heroverweegt. En als je je opgelucht, extra vrolijk of licht voelt weet je: ja, dat was precies wat ik nú moest doen!
Dat beeld is trouwens prachtig!

Anoniem zei

Mooi geschreven stukje! Prachtige foto.

Mocht je ooit weer aan de slag willen als verpleegkundige, kun je altijd een instroomopleiding volgen.

Groeten van Marijke