Er komen geregeld appels naar beneden vallen. Op zoek naar hazelnoten (die er weer bijna niet lijken te zijn of komen, net als vorig jaar) vinden we wel appeltjes tijdens onze fietstocht. Samen met die van onze eigen bomen schillen we een appeltaart bij elkaar. Zo luiden we onze vakantie uit...
En zoals beloofd een foto van het ingepakte gelukssteentje bij daglicht...
Het zit er weer bijna op. In een schoolritme zijn we nog niet... morgen gaat weer vroeg de wekker en gaat het leven weer terug op de 'normaalstand'. Dat zal best wel even wennen worden voor ons allemaal.
2 opmerkingen:
Nog een stuk appeltaart over om de eerste "normale dag"mee te vieren na afloop?
Erna, ik begreep van iemand die altijd hazelnoten zoekt en raapt dat het aantal rapers/plukkers de laatste jaren enorm toeneemt. Wellicht heb je daarom weinig gevonden? Ik ga gauw weer verder schillen, heb nu bijna 10 kilo appelmoes in de vriezer!
Een reactie posten