Ik heb een stenen-tic. Op een kastje in de woonkamer liggen allemaal groepjes stenen; stenen die de vorm van een hart hebben, steentjes met een rood hartje zelf erop getekend en ook deze stenen...
Op de één of andere manier loop ik altijd te speuren want gelukjes liggen vaak voor het oprapen. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik niet de vinder ben van deze 4, die eer komt mijn huisgenootjes toe (maar het speuren hebben ze vast van mij ;-) Deze stenen vind ik heel bijzonder, ze hebben voor mij een betekenis. En die betekenis hangt samen met wat ik leer. Een groot deel van mijn leven was ik een kei (toepasselijk ;-) in het 'uitsluiten' van dingen die ik moeilijk vond. Uitsluiten in de zin van ontkennen, er niet aan willen, doen alsof het er niet is. Het 'grappige' is dat dat niet kan en dat besef ik nu! Moeilijke dingen niet willen is iets willen wat niet mogelijk is. Tegenwoordig kan ik 'moeiten' steeds vaker zien als oefenmateriaal. Hier kan ik iets leren! In plaats van uitsluiten kun je dingen insluiten oftewel... accepteren! Wat een verademing om er zo naar te kijken. Het geeft een gevoel van 'kom maar op!'
Anders naar dingen kijken, omdenken, dat kan Loesje heel goed. Je kunt de onderstaande tekst vast op veel manieren lezen, voor mij is het een illustratie van wat ik hierboven schreef. Ik ben (figuurlijk) aan het dweilen én ondertussen repareer ik (figuurlijk) de kraan!
1 opmerking:
Grappige tic! Stenen verzamelen! Dat zou bij mij niet opkomen. Mooi dat ze een betekenis voor je hebben.
Een reactie posten