Hier zie je mijn huidige 2 'leermeesters'. In beide boeken lees ik af en toe een stukje en ik vind het prachtig wat ik lees. Iets wat veel indruk heeft gemaakt is een zinnetje uit het boek van Chopra (in mijn eigen woorden); 'hoe ver je bent in je ontwikkeling als mens kun je ervaren als je samen bent met je gezin' en dat klopt helemaal. Want waar ben je als je niet zo lekker in je vel zit? Als je moe bent of geprikkeld? Als het even allemaal genoeg is? Als je lontje kort is? Juist; thuis! En wie zijn er dan in jouw buurt?...
Daar ligt dus een belangrijke opdracht! Dat wat je in de praktijk probeert te brengen buitenshuis komt thuis onder een vergrootglas te liggen. Kinderen zijn mijn spiegel, dat ervaar ik heel vaak.
Een mens is niet perfect, een moeder dus ook niet ;-) maar hoe kun je omgaan met situaties waarin je niet tevreden bent over hoe je iets hebt opgelost? In het linkerboek lees ik iets anders wat ik tot me door laat dringen. Kinderen hebben vaak een feilloos inzicht in situaties, in 'klopt het wel of klopt het niet' en 'is iets terecht of onterecht'. Door te zeggen dat je (ik) iets niet goed hebt gedaan wordt het kind bevestigd in een soort basiskennis van wat wel en wat niet goed is, daar hoeft het dus niet aan te twijfelen. En grappig... heel regelmatig komen er hele gesprekken op gang over hoe ik het anders had kunnen doen én hoe zij het zelf anders hadden kunnen doen. Het brengt begrip voor elkaar op gang en daar... kun je op verder bouwen! Door mijn eigen tekortkomingen te erkennen komen we meer uit op 'samen' en lijken de kinderen zich meer verantwoordelijk te voelen voor een situatie.
Mooie lessen vind ik dat! En wat ik zie als mijn verantwoordelijkheid is wat je hier leest...
Sinds een tijdje hebben we één avond in het weekend 'gezellig avondje'. Tegenwoordig is dat op zaterdagavond, we doen vantevoren boodschappen voor lekkere hapjes en kijken dan de opgenomen 'Voice'. We nemen het op want dan kunnen we om 7 uur al gaan kijken en spoelen we de reclames door. Zo kan jongste ook een tijdje opblijven en mist ze niks. Als de hapjes staan uitgestald komt er altijd een soort oerinstinct op gang! 3 kinderen houden het tafeltje in de gaten en waken erover dat niet de ander al die lekkere dingen opeet. Dat is niet de bedoeling, daar moet een alternatief voor komen. Vandaag in de kringloopwinkel vind ik deze 3 borden. Hoe ingewikkeld is het eigenlijk, nog een paar nachtjes en we gaan ze in gebruik nemen!
4 opmerkingen:
Yes, zulke borden hebben wij in het groen, van mijn ouders gekregen. Werkt bij pubers ook geweldig goed!
Een mooi boekje van Chopra. Ik gaf het ooit cadeua.
Chopra heb ik ook gelezen. Ik had veel aan wat hij schrijft over 'de cirkel van betrokkenheid' en 'de cirkel van invloed'. Vaak voel je je betrokken bij iets waar je geen invloed op hebt. Ga je dan tóch proberen dat te veranderen, zorgt dat voor veel stress en frustratie. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik dat nu nooit meer doe, maar het scheelt enorm als je je er bewuster van bent geworden. Wat jij zegt over kinderen herken ik ook. Ik werk met kinderen, en hoe slechter ik in mijn vel zit, hoe irritanter ze zich gaan gedragen. Dat is een natuurwet! Als ik merk dat ik minder van ze kan hebben, weet ik dat ik gewoon een avondje vroeg naar bed moet, en dan gaat het meestal wel weer.
O, by the way: ik heb je genomineerd voor een Liebster Award! (zie blog)
Een reactie posten