En ja hoor, het weer is omgeslagen. Er is geen ontkennen meer aan; het wordt (is) herfst! In de tijd voordat ik kinderen had was de herfst mijn favoriete seizoen; de dagen voelden veel handzamer in de herfst dan in de zomer, zodra het donker begon te worden ging ik naar binnen, deed kachel en kaarsjes aan, schonk een kopje thee in en met een muziekje erbij ging ik knutselen, lezen, frobelen. Het kon me niet hard genoeg waaien en regenen, ik genoot. Ik herinner me ook nog van de basisschool hoe gezellig ik het vond als het buiten regende en we binnen aan het werk waren. Toen mijn kinderen kwamen verschoof mijn voorkeur enigszins naar zomers weer, als zij lekker konden spelen was ik in mijn element.
Maar nu is het dus herfst; en zoals het bij alles is; het is ook maar vanuit welk perspektief je het bekijkt. Dit is vandaag een paar keer mijn uitzicht (heen en terug naar school) dat kan slechter toch?
Vanmiddag op de fiets naar de stad met een lijst klusjes rij ik langs een hofje waar ik dit verkeersbord op de muur zie. Het is al een oudje, want welke man draagt tegenwoordig nog een hoed? Ikzelf weet nog dat mijn vader een hoed droeg. Ik stel me zo voor dat, als ik met mijn vader wandelde, het er ongeveer zo gezellig uit moet hebben gezien.
Het contrast met de bordjes van nu is wel groot vind ik. Een mix van de twee zou wel leuk zijn; en dan een moeder met haar zoon (moeder met paardestaart, zoon met petje).
1 opmerking:
Hee Erna, een nieuwe carrière ligt voor je open.... verkeersborden ontwerpster.
Maar waarom die moeder nu een paardenstaart moet hebben is me een raadsel.
Een reactie posten