O, wat hebben ze het druk! Vader en moeder koolmees vliegen af en aan om hun kroost in de mezenpot rupsjes te brengen. Was het gekwetter eerst nog zachtjes, het grut groeit want ze zijn van grote afstand te horen! Het ouderpaar ziet er verwilderd uit, als je het zo druk hebt heb je geen tijd om je veren recht te strijken. Tropenjaren noemen ze dat (die zijn bij ons thuis achter de rug ;-)
Het heeft wat voeten in de aarde om deze foto's te maken. Vader en moeder vertrouwen het niet, zo'n wezen met een zwart apparaat in de hand wat daar stil staat te wachten. Beide komen ze van een andere kant aangevlogen, de één wacht op het dak van de buren met het snaveltje vol, de ander in een boom met ook een gevuld snaveltje. Maar uiteindelijk roept toch de plicht... en ga ik, na deze foto's, gauw weer weg.
En nou maar hopen dat we iets van het uitvliegen gaan zien...
2 opmerkingen:
Bij ons vloog er vorige weeek eentje uit, tegen de was die aan de lijn hing, wat versuft zo naar de bek van de buurpoes. Niet leuk ... In het nestje, dat we een paar dagen later leeg maakten, zat nog een vogeltje, heel klein en het leefde niet meer. We hebben ze bij elkaar in de tuin begraven. Al die moeite en tropenweken voor niks ... ik was er een beetje triestig van ...
Zo te zien zijn het pimpelmeesjes, of zie ik het verkeerd? Altijd leuk, hé, hier in het nestkastje bij de overburen hoor ik ook een heleboel gepiep, heb nog niet kunnen zien wat voor mezen het zijn.
Een reactie posten