In een tijdschrift staat deze tekst... ik maak er gauw een foto van. Het is een tekst die me raakt. Toen ik stopte met werken nadat de tweede was geboren (nu 10 jaren geleden) ben ik lange tijd aan het zoeken geweest. Niet naar ander werk maar naar wie ik nu eigenlijk was. Mijn verpleegkundig uniform had ik in de spreekwoordelijke wilgen gehangen. (Over roeping gesproken; op mijn diplomeringsfeestje stond voor op de uitnodiging 'Roeping? Wie riep er dan?')
Dwars door mijn moederbestaan liepen allerlei lijntjes. Die hadden, naast voor mijn kinderen zorgen, te maken met consuminderen, dingen maken, verzamelen, oogsten, inmaken, bakken, om maar wat dingetjes te noemen. Dingen die te maken hebben met mooi, dichtbij, basis, gezond, sfeer, rust. Eigenlijk was mijn zoeken veel te ingewikkeld. Dat waar ik voor bestemd ben deed ik al van nature. Alleen moest het kwartje nog even vallen ;-) En dat kwartje viel toen ik op een middag van de stad naar huis fietste. Ik weet nog precies waar het was, ik zag er een lange rij bramenstruiken en bedacht opeens; dit moet ik gaan noteren, op een kaart vastleggen. Het startsein voor een reeks aan activiteiten was daarmee gegeven, dat had ik niet kunnen bedenken vantevoren. Ik zocht hulp bij mijn plan (en vond dat heel spannend) door een avond aan te sluiten bij Transition Towns Zutphen. Het idee kreeg draagvlak en van het één kwam het ander... de Zutphense tak van Pluk de Stad werd geboren en een jaar of twee later werd mijn boomgaardidee concreet.
In dit hele proces heb ik veel gehad aan een tekst die een belangrijke plaats in ons kleinste kamertje inneemt.
Want geloof me... een grote leerschool was het voor mij! Gelukkig was in dit geval mijn wens zó groot dat ik er voor bleef gaan. M'n evenwicht verliezen mocht, dat las ik in deze tekst en dat hielp mij!
Ik ben iemand van beelden en korte teksten. Een beeld kan me kracht geven, een tekst erbij als mantra dienen. Bovenstaand plaatje knipte ik ook uit een tijdschrift, de tekst plakte ik er zelf bij. Voor als ik het eens vergeet en het gaat even niet vanzelf... deze vrouw weet er wel raad mee en... dat kan ik ook, weet ik nu! Durf! Go for it!
5 opmerkingen:
Prachtig dat je je roeping hebt gevonden, en hebt durven verwezenlijken!
Tja er zijn allerlei dooddoeners voor, maar uiteindelijk ben jij gewoon goed bezig.
Mooi hoor!
Mooi! En inspirerend!
Inderdaad. Rakende teksten. Zouden ook helemaal bij mij passen. Ook ik stopte met werken en ging doen wat ik op dat moment het allerliefste wou doen. Moederen, thuis zijn, zorgen voor huis en kinderen, wandelen, reizen, ... Het kon en het mocht. En ik deed het.
Soms krijg ik behoorlijk tegenwind bij de dingen die ik doe, maar het is mijn leven en ik doe het zoals ik wil.
Een reactie posten