Met jongste ben ik in de stad, we moeten gymkleren kopen. Ze zit bij mij achterop de fiets en als we een straatje infietsen zien we in een flits verderop... kermis! En als ik ergens niet van hou....
We kopen nieuwe spulletjes en fietsen hetzelfde weggetje terug. Jongste kent haar moeder best goed, er komt een heel voorzichtige vraag 'mama...?' En ach, denk ik, hoe erg is het ook eigenlijk? Weet je wat, we lopen even over de kermis. En daar? Kijken we onze ogen uit! Ademloos staan we te kijken bij attracties waar ik nog niet in zou gaan als ik heel veel geld toe zou krijgen. 'Oh mama, wat verschrikkelijk!' hoor ik naast me en 'mama, kijk maar niet!' We staan te griezelen en voelen allebei onze buik draaien, het zweet staat in mijn handen totdat we langs de volgende kraam lopen, kijk, dáár kan ik iets mee ;-)
.PNG)
En wat moet je nou kiezen als alles zo lekker is? Het wordt een superspek. We lopen terug naar onze fiets en in een etalage zie ik deze aankondiging. En dat kan ik me helemaal voorstellen!
2 opmerkingen:
Vanavond aan tafel zei ik tegen mijn mannen: als ik aan het plein zou wonen waar de kermis is, ging ik die dagen bij vrienden logeren of op vakantie!
Ik hou ook niet van kermis, maar de kinderen echt wel :-). Nu heb ik gelukkig oudere kinderen die de kleintjes eens kunnen meenemen. Hoef ik zelf niet meer tot daar te gaan.
Oliebollen vind ik wel lekker en die vind je hier voornamelijk op kermissen. Dus je kan mij er weleens vinden.
Een reactie posten