appeltjesoverleg en een duurzame actie...

Gisteravond hadden we 'appeltjesoverleg'! Een avond met bevlogen uitleg van een deskundige van Landschapsbeheer Gelderland over oude rassen, over lekkere appeltjes en peren, leuke anecdotes, het uitspreken van ideeen, het stellen van vragen en... gezelligheid. Veel informatie en nog meer inspiratie, daar kunnen we mee verder! Voor mij is er nog iets anders waar ik verschrikkelijk blij van word; hoor je wel eens iets over 'cohesiebevorderend' voor een wijk, dat woord is helemaal van toepassing op wat er in ons buurtje nu borrelt; we hebben zin om, met elkaar, een mooie plek te creeren voor de wijk en dat voelt héél goed! Met huiswerk zijn we uit elkaar gegaan, alles wat we gehoord en bedacht hebben tekenen we, ieder afzonderlijk in een kaart zoals we denken dat mooi zou kunnen zijn. Die ideeen brengen we samen en met advies wat we dan weer mogen vragen zal gekeken worden naar geschiktheid qua bestuiving en locatie.

minimaal 5 rassen in een potje, zonder suiker want heerlijk zoet!

Vannacht heb ik de hele nacht boomgaarden aangelegd, bomen geplant, fruit geplukt...

Iets anders; vanochtend heb ik de stoute schoenen aangetrokken... We zijn overgestapt naar de Zutphens Energie Transitie! (www.zutphenaanzet.nl). Wat was ik al lang aan het wikken en wegen! Nu ik zelf bezig ben met me richten op kortere voedsellijnen met oa Pluk de Stad en het, met de buurt, aanleggen van een boomgaard,  vond ik dat ook het opwekken van lokale energie mijn steun zou moeten krijgen. Nou heb ik iets tegen veranderingen als het gaat om abonnementen, contracten enzo. Het speurwerk en het gevoel van 'addertjes onder het gras' weerhouden me vaak van actie. Ik verdiep me er wel in maar leg het aan de kant en denk; 'daar kijk ik een andere keer nog wel 's naar', wat dan vervolgens niet gebeurt.  Maar... vandeweek las ik in de krant dat een buitenlands gasconcern in de Noordzee naar gas gaat boren, vandaag las ik dat Nederland de gevolgen van klimaatverandering onderschat. En toen opeens dacht ik; dit is het moment! Ik deed een berekening op de site en wat bleek; ons maandbedrag zou zakken, tja, en toen was er geen houden meer aan ;-)

foto van mijn computerscherm!

Nu ik het geregeld heb voelt het goed, zo kunnen we een verschil maken...

bijpraten in Utrecht en een mooi gedicht...

Om half 9 breng ik de kinderen naar school, om 9 uur zit ik in de trein, op weg naar Utrecht! Ik heb afgesproken met een vriendin die vanuit Rotterdam hetzelfde doet... We hebben elkaar al lang niet gezien, we omhelzen elkaar op Hoog Catharijne en kuieren naar een gezellig restaurantje waar we koffie drinken en bijpraten. De tijd vliegt! We wandelen daarna nog door Utrecht, en 'scoren' op de terugweg onze lunch op Hoog Catharijne; een frietje van Bram Ladage... dan springen we allebei weer in de trein zodat we op tijd thuis zijn voordat de school uitgaat. Ik fiets nog langs het gemeentehuis waar een behulpzame medewerker een kadastrale kaart voor mij heeft klaarliggen want... vanavond krijgen we hulp van Landschapsbeheer Gelderland bij het maken van het inrichtingsplan voor onze buurtbongerd! De kaart kunnen we dan gebruiken om de bomen in te tekenen. Een minuut voordat de bel van school gaat zet ik de fluitketel aan, schil ik goudrenetten en vouw ik appelflappen, die gaan in de oven voor vanavond. De kinderen komen zelf naar huis lopen en de pot met thee staat klaar op tafel als ze binnenlopen... Het was een gevulde maar heel fijne dag zo!

symmetrie achter de Dom

overweldigend! en wat zijn wij klein...

Ik lees vandaag een prachtig gedicht waarvan ik een brok in mijn keel krijg... Waarom die brok, dat is interessant, de tekst landt in mijn hart; 'zó is het...'

Waarom hebben alle dingen een naam?

vroeg het meisje aan de meester.

Het was even stil - 

en hij antwoordde; Wat een mooie vraag!

Je naam heb je van je ouders gekregen.

Omdat je een naam hebt kan ik je roepen.

En als ik je roep, kun je bij me komen.

En als je komt, kan ik je vasthouden.

En als ik je vastpak, kan ik je loslaten.

--Wibe Veenbaas--

kokosmakroontjes, waldorfsalade en stofzuigen in grootmoeders tijd

Deze week heb ik deze koekjes gebakken, supermakkelijk, superlekker! Ze passeren hier met gemak een kritische jury (11, 9 en 6 jaar) en gaan zelfs mee naar school. Ik ken ze nog van vroeger, met een tijgerprint en een eetpapiertje eronder; kokosmakronen.

In dit geval zijn het makroontjes... Wat leuk is aan deze koekjes is dat er geen boter in gaat, toch zijn ze heerlijk smeuiig en dat komt (is mij verteld) door de kokosolie die tijdens het bakken uit de kokos komt.

verwarm de oven voor op 180 graden en meng in een kom

175 gr kokos (bij de toko)

150 gr (riet)suiker

2 eieren

snufje zout

eetlepel melk

maak balletjes en druk ze plat op de bakplaat

ongeveer 25 minuten in de oven tot ze lichtbruin kleuren

En dan een lekkere salade waarin (al die geraapte!) walnoten verwerkt kunnen worden. Waldorfsalade, voor de gelegenheid omgedoopt in Walburgsalade (ik vergis me vaak tussen die twee, Walburg hoort bij Zutphen dus beide benamingen zijn goed hier in huis)

een paar stengels bleekselderij

een appel in kleine stukjes

 een hand rozijnen

een hand walnoten

(hierin ook nog fijngesneden radijs van het schooltuintje

wortel of witlof of, of, of kan ook allemaal)

Ik maak vaak een dressing van een lepel mayo en een lepel yoghurt met een teentje knoflook en peper en zout. Maar een andere of helemaal geen dressing voldoet natuurlijk ook.

De volgende foto's maakte ik vorige week in de kringloop. Ik was verrast want zag iets wat ik me nog herinner van vroeger. Een stofzuiger uit grootmoeders tijd. Niks elekriciteit, gewoon rollen en klaar! Als ik bij mijn opa en oma logeerde wilde ik dan ook altijd graag stofzuigen! Ik moet nog wel eens denken aan iets wat ik mijn oma later heb opgebiecht en waar we smakelijk om hebben gelachen samen. Als mijn oma soep maakte (en dat kon ze erg goed, nog steeds hebben we het over 'omasoep' en dan bedoelen we heerlijke, volle groentensoep) dan zaten daar ook altijd stukjes draadjesvlees in. Ik weet nog goed dat ik begon te kauwen... en blééf kauwen, ai, ik kon het vlees niet wegkrijgen... Mijn opa en oma hadden bruinbewerkte vloerbedekking en, als niemand keek, haalde ik het stukje vlees (of wat er van over was) uit mijn mond en liet het achter mijn stoel vallen. Ik denk dat oma's stofzuiger heel geregeld een dergelijke vondst heeft gedaan...

het kán!

volg je hart...

zoek de verbinding...

en blijf erin geloven, het kan! (roos in november)

Dat is wat deze dag voor mij siert! Zojuist ging ik, met m'n buurman, op pad; Met een appel in de hand, voor de nodige inspiratie, bezochten we een kweker. De aanleg van de bongerd gaat steeds concreter worden en dan is zicht nodig op het kostenplaatje. Wat een mogelijkheden in oude rassen! In gedachten krijgt de boomgaard steeds meer vorm. Donderdag komt een deskundige van Landschapsbeheer Gelderland ons, als buren, helpen met het opstellen van het inrichtingsplan. Dat betekent dat we na donderdag een 'boodschappenlijstje' hebben! Het zou prachtig zijn als we voor het invallen van de winter een begin hebben kunnen maken met de aanleg van onze buurtbongerd! In het hele proces van uitdenken van de boomgaard zijn steeds momenten het waard om slingers op te hangen! Nog even geduld en dan hangen ze er écht...

heerlijk lachen, leren breien en winterpostelein

De kinderen zitten achter (of voor?) de laptop en starten een filmpje. Al snel hoor ik dat het om een bekend filmpje gaat, daar hebben we met elkaar al heel vaak naar gekeken en elke keer is ie weer net zo aanstekelijk! In een boek van Berthold Gunster 'ik ben oké, jij bent een sukkel (wat een vreselijke titel trouwens, het is dat ik iets had gelezen over dit boek, anders had ik het, door de titel nooit geleend) lees ik over 'spiegelen'. Lachen is bij uitstek een voorbeeld van spiegelen. Begint er iemand te lachen (en probeer het maar eens met dit filmpje) dan moet je van goede huize komen om niet mee te gaan doen. Het is trouwens, net als 'Huh?!, de techniek van het omdenken' weer een heel interessant boek!

Mocht je een chagrijnige bui hebben dan kijk je gewoon even naar dit filmpje ;-)

Ondertussen wordt in ons huis weer druk gehandwerkt. Zien handwerken doet handwerken! Jongste wil ook graag leren breien; dat gaan we doen! Een paar flinke naalden, een dikke bol en aan de slag. Je kunt op de foto's zien dat het hard werken is, breien! Maar het lukt wonderwel. Grappig; mijn eerste breisels werden vroeger steeds smaller doordat ik steeds steken liet vallen. Jongste's werk wordt steeds breder doordat er steeds meer steken bij komen! Af en toe help ik even, als de steken  niet meer heen en weer willen schuiven op de naald.

insteken...

doorhalen...

de aanhouder wint!

Tussen de herfstbladeren komt ondertussen weer winterpostelein op. Grappig met die postelein is dat als je het één keer in je tuin hebt het steeds weer terugkomt. Geen probleem, juist zeer gewenst! Het is lekker als sla...

steeds terugkerende winterpostelein

En door mijn blog heb ik weer iets bijgeleerd! Pinda's zijn geen noten maar peulvruchten... en ja, dan is de verwijzing naar notensporen weer minder bijzonder (zie blog van eergisteren). Met dank aan oplettende lezers!

fruitshow bij 't Olde Ras' en Sint Maarten...

Het stond al heel lang in mijn agenda; dit weekend is er fruitshow bij t Olde Ras in Doesburg. Er worden oude fruitrassen getoond én je mag de oude rassen proeven! Overweldigend al dat fruit en wat is het prachtig tentoongesteld, complimenten voor alle vrijwilligers die t Olde Ras bemannen! Op onderstaande foto's krijg je een indruk. Volgend jaar zal ik vantevoren reclame voor ze maken want dit moeten veel meer mensen komen zien... én proeven!

Lange tafels met allerlei appelrassen...

...en daar is ie weer, de Groninger Kroon! Nu kunnen we hem proeven; friszuurzoet

en dan rijen perenrassen...

een megagrote peer (wel een pond!) naast een ieniemienie peer, luisterend naar de naam 'zwijnenkeutelpeer'. Voor de naam zou ie leuk zijn in de bongerd maar je moet wel héél veel schillen voor héél weinig peer!

We wandelen nog buiten door de boomgaard, er zijn  fruitbomen te koop, vrijwilligers laten ons zien hoe bomen geent worden en de kinderen weten de weg... ze scharrelen door de gaard en komen met een aantal valappeltjes aangelopen, die mogen we meenemen; Op dit moment rolt er een 'oude-appel' taart uit de oven...

En dan is het vandaag Sint Maarten! Vorig jaar vierden we Sint Maarten in het Hoge Noorden. Op vrijdag, gelijk uit school, stapten we in de auto en rond schemering gingen onze lampjes aan en liepen we door de straten waar ik als kind ook liep, al liedjes zingend! Doordat het dit jaar schrikkeljaar is sprong Sint Maarten de zaterdag voorbij naar zondag. In mijn geboortedorp vieren ze daarom Sint Maarten dit jaar op maandag... helaas voor ons! Dan zijn we dinsdag niet op tijd terug voor school... In Zutphen is het Sint Maartenfeest maar klein, weinig mensen kennen het en nog minder mensen doen er aan mee. Gisteren waren mijn ouders op bezoek, we hebben de lichtjes aangestoken toen het ging schemeren en achter elke deur (schuur, gang, kast) stond een opa of oma of vader of moeder en werd er gezongen. Zo hadden we tóch nog een beetje Sint Maarten!

onze lampionnen; trommeltjes met gaatjes erin gespijkerd...

Straatjutten, kerstkringlopen en pindakaas met sporen...

Gisteren zat ik in de garage voor een 'winterinspectie' van onze auto. In de aankondiging wordt gratis snert aangekondigd. Maar, het is 8 uur 's ochtends en er zíjn grenzen ;-). Dit keer trouwens één kopje koffie (maar dat terzijde, wel een heel lekker kopje trouwens, de eerste van de dag).

Ik blader in de Kampioen, je moet wat als je zit te wachten en de plaatselijke krant al hebt gelezen. En daar... valt mijn oog op een boek genaamd 'straatjutten' van Richard Stomp. Ik scheur het artikeltje uit want wat ik erover lees spreekt me aan. In eerste instantie denk ik aan scharrelen bij het grofvuil maar dan lees ik dat de schrijver je leert om ideeen zo van de straat te plukken. Je leert beter (en anders) kijken. Ik ben nieuwsgierig! Met zo'n oog fiets ik zelf ook vaak door mijn stad, leuk dat iemand daar een boek aan wijdt! Als ik thuisgekomen even google kom ik al snel op de site http://straatjutten.nl/ terecht en ik lees en kijk lekker rond. Het woord 'omdenken' flitst door mijn hoofd. Leuk om zo naar dingen om je heen te kijken. Wat een mogelijkheden, wat een rijkdom! Ik heb de site toegevoegd aan mijn leeslijst. Neem er ook eens een kijkje zou ik zeggen...

Mijn tochtje door de stad bracht me gisteren weer naar kringloopwinkel de HAND, het is dat ik geen kerstspullen meer nodig heb maar wat nodigt de aanblik van al die kleuren uit. Een foto waard! Mocht je nog overwegen spullen voor de komende kerst aan te schaffen, loop dan eens de plaatselijke kringloop binnen! Beter voor je portemonnee én voor het milieu (en bij deze kringloopwinkel ook nog voor goede doelen!)

Het volgende pakje pindakaas bracht ons gisteren een hoop lol. De waarschuwing op het pakje vinden we heel bijzonder! We hopen maar dat dít pakje wat notensporen bevat...;-)

bijzondere samenloop, lekker broodje en kunst op de loopband

Wat kan het leven soms een bijzondere loop hebben... Toen we in Zutphen kwamen wonen (met een dochtertje met blonde krulletjes), raakte ik aan de praat met onze buurvrouw. Nou ja, met 1 huis ertussen. We bleken een gezamenlijke herinnering te hebben in het verleden! Heel veel jaren later en ruim 160 kilometer lager kwamen die verhalen samen. Zij woonde vroeger áchter mijn opa en oma en kan zich nog herinneren dat daar wel eens een meisje met blonde krulletjes in de tuin speelde. Dat meisje, je raadt het al; dat was ík! Vanuit haar slaapkamerraam zag zij de boom die in de tuin stond van mijn opa en oma. De boom die jullie gisteren op de foto zagen. De afgelopen jaren gaf ze mij naailes en nu... gaan we met elkaar een buurtbongerd aanleggen. Die Groninger Kroon krijgt zo nóg meer betekenis! Ik vind het zelf nog steeds een heel bijzonder verhaal...

het meisje met de krulletjes...

 En van dat bijzondere verhaal nu naar een bijzonder lekker broodje 'gezond'. Hij ging op de foto voor de tomaat, tja, wat is dat toch met die hartjes? Nou ja, de kinderen kijken er niet vreemd meer van op; mama gaat weer een foto maken, dat hoort bij lekker eten ;-)
De boterham besmeer ik met mayonaise in plaats van halvarine ('gezond' staat dan ook tussen aanhalingstekens). Daarover maal ik peper, dan beleggen met kaas en tomaten. Hoe eenvoudig en hoe lekker!

In het kader van 'ik wil niet al die plastic zakjes' vond ik dit persoonlijk wel een kunstwerkje op de loopband! Het scheelt er toch weer drie... 

appelherinneringen...

Een vroege jeugdherinnering van mij heeft te maken met een appeltje! Ik zat op de  kleuterschool en had wekelijks gym. Ik was nog niet zo bedreven in mezelf aankleden, nou ja... ik kon mezelf wel aankleden maar vaak zat mijn trui of shirt dan achterstevoren. Daar had mijn moeder een oplossing voor bedacht; Op de dag dat ik gym had kreeg ik een t-shirt aan waar ze voorop een appeltje had genaaid. Heel handig zou je zeggen; dat appeltje moet op de voorkant, probleem opgelost. Maar, zo gemakkelijk als het leek, zo onmogelijk was het voor mij om het shirt recht aan te trekken. Ik zie mezelf nog staan; ik hou het t-shirt omhoog en zie vóór mijn neus (dus voor mij aan de voorkant!) het appeltje. Ik trek het aan en... het appeltje zit toch weer op mijn rug... Van mijn moeder hoor ik zojuist dat ze het appeltje nog heeft! Dat is fijn, ouders die dingen bewaren ;-)

toepasselijk; mét hartje!

Een andere appeltjesherinnering dateert ook ongeveer van die tijd; Ik logeerde als kind veel bij mijn opa en oma in een Drents dorpje. Ik kan het gezellige gevoel zo weer terughalen; ik zie mezelf zitten aan de tafel in de achterkamer. Het is een klein kamertje en de tafel staat daar middenin met allemaal stoelen eromheen. Op de tafel een perzisch tafelkleed. Oma zit aan het hoofd van de tafel, dichtbij de theepot. Opa zit op zijn plekje aan de lange kant van de tafel, dichtbij de keukendeur, klaar om op te staan en verder te gaan met zijn bezigheden. Ik zit tegenover opa en wacht geduldig... Opa is namelijk appeltjes aan het schillen en die worden mij stukje voor stukje aangereikt. Het is in mijn herinnering donker buiten en binnen brandt de kachel. Er hangt altijd iets te drogen boven die kachel, vaak zijn het bonen als ik me het goed herinner... Toen ik laatst mijn vader vroeg welk oude appelras in de tuin van mijn opa en oma heeft gestaan hoorde ik dat dat de Groninger Kroon is geweest, en dat vind ik leuk; ik ben een Grunneger, het zou leuk zijn als dát ras straks ook in de buurtbongerd staat! (De Groninger Kroon staat ook aan het Bongerdspad in Zutphen, toen ik een stukje proefde op de duurzaamheidsmarkt herkende ik de smaak van vroeger!)

foto gemaakt van mijn computerscherm

Vandaag ben ik aan het rondsnuffelen op Google maps. Ik weet niet wat ik zie... ik ben ontroerd... ik kan zo de achterkant van het huis van mijn opa en oma bekijken en wat staat daar vol in beeld? De Groninger Kroon met appeltjes! De huidige bewoners hebben mogelijk niet zoveel met fruit (de appeltjes hangen na oogsttijd nog in de boom) maar wat geweldig dat de boom daar nog staat! Op dezelfde manier heb ik gezocht naar het geboortehuis van mijn vader, het boerderijtje waar destijds een fruitboomgaard bij stond. Helaas kan ik daarvan niets vinden op het internet, maar dit... is wel een kadootje voor vandaag!

inspiratie; Eckhart Tolle 'Een nieuwe aarde'

Sommige boeken kunnen een levensgrote invloed hebben op je leven! Ze komen op een bepaald moment op je weg en de inhoud landt tijdens het lezen precies op de juiste plaats. Dat is voor mij het geval met het boek 'Een nieuwe aarde' van Eckhart Tolle. Bijpratend op straat vertelde een buurvrouw mij over een heel indrukwekkend boek wat ze had gelezen, dat maakte me nieuwsgierig! Ik heb het boek geleend in de bibliotheek en al lezend vielen de kwartjes! Ik heb, gek genoeg, het boek niet eens uit gelezen. Daarna heb ik het nog geregeld aangeschaft op Marktplaats en mensen kado gedaan. 

Tolle legt uit wat pijnlichamen zijn, hoe het ego werkt en hoe energieen een rol spelen. En dat op een heel beeldende manier. Door het boek te lezen herken je situaties die je wel eens meemaakt maar nu ervaar je ze als toeschouwer. Na het lezen van het boek werd ik milder naar mezelf én naar anderen. Het is een andere manier van kijken en denken en die is...  bevrijdend! Veel boeken die ik daarna las en die me aanspraken verwezen voor mij naar kennis die ik in 'Een nieuwe aarde' had opgedaan. Door met een ander inzicht naar dingen te kijken kan energie stromen die anders, door gedachten, tot stilstand kwam. Tja, hoe leg je nou de impact van een boek aan een ander uit. De manier waarop het mij raakte kan voor een ander natuurlijk weer helemaal anders zijn. Wat ik kan zeggen is; lees dit boek ook eens, ik ben benieuwd wat je ervan vindt!

verrassingsbankje, naar het bos en Zon Rondom!

Voor mijn huis staat een verrassingsbankje. Verrassingsbankjes zijn niet te koop, ze ontstaan! Het bankje staat tegen ons huis en verhuist met de zon (of de schaduw) mee. Het bankje is om op te zitten maar het dient ook vaak als tafel als we met elkaar buiten eten. In de winter staat hij wel binnen als er meerdere mensen een zitplaats moeten hebben. Hier zie je het befaamde bankje! 

Er is iets bijzonders met dit bankje! Heel regelmatig vinden we er iets op wat van een bekende of onbekende afzender komt. Zo staan er geregeld lege potjes, laatst een stapel vogeltijdschriften, spannende plastic tassen met inhoud, groenten van een moestuin en gisteren... een vrolijk potje. Een potje staat er wel vaker maar deze zag er wel heel bijzonder uit. Dichterbij gekomen ging er een lichtje branden; zij had me erover gemailed en het kadootje bleek een potje Ethiopische kruiden te zijn 'berbere' genaamd. Ethiopisch eten is verrukkelijk! We doen dat altijd als we Amsterdam bezoeken, dan eten we altijd hier, lekker met onze vingers en ontzettend smakelijk! In het potje zit een verwijzing naar een lekker Ethiopisch recept; dat gaan we een keer proberen! (dankjewel!)

In de stad verrast me deze mand... dit kan maar één ding betekenen; kom op jongens, naar het bos!

En als je het wilt zien schijnt de zon overal!

zon rondom!

gecarameliseerde walnoten oftewel een toetjes'topper' en... hartjes!

We aten gisteren met het bord op schoot, voor de kachel. Bank en stoelen trokken we er naar toe en het was als eten rond een kampvuur! Als toetje besloten we ijs te eten en daarmee verklap ik jullie nu een supergemakkelijk, verrukkelijk zelfmaaktoetje; IJs met gecarameliseerde walnoten! Ik ontdekte dat, op zoek naar mogelijkheden om walnoten te verwerken in ons eten. 

bij het kraken van een walnoot zie je soms een hartje verschijnen

We kraken een partijtje walnoten en ondertussen smelt er een stukje roomboter in een pannetje. Is de boter gesmolten dan gaan er een paar lepels rietsuiker bij. Helemaal smelten doet het niet maar verwarm het een tijdje. Doe daarna de gebroken stukjes walnoot in de pan en hussel het even. Dit combineren met ijs en schenkcaramelstroop (en als het héél geweldig lekker moet worden dan snijden we er ook nog wel eens blokjes caramel in kleine stukjes bij)

Vanochtend wandelen we onze maandagochtendwandeling. Onder de brug liggen nog steeds 'onze' harten van al best een tijdje geleden en ook dit hart mag op de foto. Manlief spreekt daarbij de volgende wijze woorden; 'goh, het is net een steen'...

pompoenpitten drogen, een prachtige wandeling en stilte...

Gisteren maakten we  pompoensoep in de hooikist. Op de foto zie je de pompoenpitten die we daarbij verzamelden. Vorig jaar had ik dat minder handig aan gepakt, ik had de pitten met nog wat aanhangend vruchtvlees op een krant uitgespreid met het idee dat dat wel zou indrogen. Niet dus, fruitvliegjes vonden de pitten erg interessant en een deel bleef vochtig en kon daardoor niet bewaard worden. Deze keer heb ik de pitten afgewassen, het vruchtvlees er zo goed mogelijk afgehaald en alleen de dikke pitten, na goed droogdeppen, op een krant uitgespreid. Die liggen nu op zolder, te wachten om in de grond te mogen volgend voorjaar.

Het zonnetje schijnt! We gaan wandelen op de Posbank bij Rheden, we lopen meestal de zwarte pijltjes wandeling die voert door bos en hei met heel veel heuvels en dalen. Er zijn meer mensen op het idee gekomen en we kunnen ze geen ongelijk geven. Grappig om deze kleuren te zien. Zou je als kind een tekening maken dan zou je de grond groen doen, het water blauw, de bomen bruin. Hier is het water groen, is de grond bruin en zijn veel boomstammen ook groen.

Op dit plekje pauzeren we vaak even. De seizoenen veranderen maar de boom blijft steeds hetzelfde... We eten onze gesmeerde broodjes en drinken ons thermoskannetje thee leeg. Het weer betrekt een beetje en als we thuiskomen begint het te regenen. Maar... we maken warme chocolademelk en doen het houtkacheltje aan. Het vuurtje knettert en is behaaglijk warm en wat wel vaker gebeurt als het houtkacheltje brandt; iedereen is druk met zijn eigen ding en het is helemaal... stil... (en daar geniet ik heel erg van!)

sokken breien, houtskool tekenen en lekker eten

Zomaar een zaterdag in november... zoonlief moet een uitwedstrijd voetballen en papa is mee. Zo hebben we dat afgesproken, ik 'doe' de thuiswedstrijden en papa rijdt mee als er uit gespeeld moet worden. Vandaag kan ik dan ook lekker uitslapen, de meiden redden zich beneden, smeren zelf hun broodjes en vermaken zich, ik lees zomaar een uur in 'Spring' van Hella de Jonge. Het is herfstig buiten, alleen voor het hoognodige zijn we buiten zoals de boodschappen doen, verder is er genoeg te doen binnenshuis... Zo leg ik de laatste hand aan een sokkenpaartje. Dat werkje ligt al lang op de plank! Gelijk zet ik een sloffenpaartje op van de resterende bolletjes, dat kan er nog net uit. Gisteren heb ik mijn voorraad sokkenwol weer eens doorgesnuffeld op zoek naar een bepaald bolletje. Conclusie; ik mag van mezelf voorlopig geen garen meer kopen want heb nog méér dan genoeg!

Aan de keukentafel krijgt jongste ondertussen tekenles van oudste. Heerlijk is dat als dat vanzelf ontstaat. De houtskool is al maanden in huis en opeens, als het moment er blijkbaar goed voor is, wordt het tevoorschijn gehaald en wordt er fijn mee gewerkt.

, 

Papa belt vanuit de winkel; 'doe je de oven aan?' Er komen afbakcroissantjes uit de tas en ik maakte al snel het deeg voor havermoutkoekjes. Het kan tegelijk in de oven. De havermoutkoekjes zijn gevuld met stukjes gedroogde abrikoos en cranberries. Daarvan kocht ik een grote portie in de aanbieding bij een natuurvoedingswinkel. Ze verdwijnen zo handje voor handje in allerhande baksels en het staat mooi; geel en rood. Handig om in huis te hebben!

Tja, en wat doe je dan zoal met al die geraapte walnoten? Vandaag gingen ze op een heerlijk broodje. Misschien ken je het wel, het is heel eenvoudig; besmeer een broodje met honing, leg daarop plakjes brie en leg daarop de walnoten. Erg lekker!

Boven hoor ik gerommel; terwijl mama blogt helpt papa de kinderen met het opruimen van hun kamers! Ik ga eens kijken of ik nog iets kan betekenen. Fijne zaterdag allemaal!

dansen door bladeren, pasta met tonijnsaus en GENOEG

Gisteren bracht ik jongste naar dansles. Ze gaat naar Algemene Dans Vorming en vindt het heerlijk om te bewegen en te dansen. De lessen worden op de piano begeleid en het sfeertje is blij en goed. Haar hele lijfje staat naar dansen dus als je dan aankomt bij de dansschool en er ligt een tapijt van knisperende blaadjes zit er maar één ding op; er doorheen huppelen en springen, een goede warming-up!

's Middags mogen de meiden (11 en 6) samen koken. Dat betekent ook; samen boodschappen doen én de tafel mooi dekken. Ze hebben een (gemakkelijk) pastarecept met tonijn en blauwe kaas gekozen, een terugkerende favoriet! Je maakt het zo;

fruit een ui met een teentje knoflook

voeg fijngesneden champignons toe en bak even mee

voeg een blikje tonijn toe

en een bakje danish blue

en een bekertje slagroom of creme fraiche

verwarm het geheel goed 

 eet smakelijk met pasta naar keuze!

                                          

rucolasla en komkommerkruid uit de tuin...

                                       
In de winkel kozen ze een lekker toetje uit; chocolademousse. Thuis kloppen ze slagroom met daarin fijngeknipte blaadjes munt (heerlijk frisse slagroom krijg je dan) en het toetje wordt geserveerd met muntblaadjes. We hebben gesmuld!

En dan... jullie kennen vast GENOEG, een heel inspirerend tijdschrift! Sinds het moment dat ik stopte met werken heb ik er een abonnement op. Ik haalde (en haal) er veel bespaartips uit en stuurde ook vaak mijn consumindertips in. Het hele tijdschrift ademt een sfeer uit die mij aanspreekt! Sinds een jaar nu ben ik ambassadeur van GENOEG, wat betekent dat ik, bij ieder nieuw nummer, een aantal exemplaren mag weggeven aan geinteresseerden. Gisteren bezocht ik een wachtkamer waar bedroevend weinig leuks te lezen lag. De GENOEG die ik in mijn tas had ligt nu dan ook broederlijk (of zusterlijk?) naast de CASH. Zo is er voor ieder wat wils... Toen ik vandaag even weer in dezelfde wachtkamer was zat een mevrouw er heerlijk in te lezen...