woensdag 25 maart 2015

tekentaal

En dan is het zomaar een aantal weken verder na mijn laatste blogje. Maar... al is het (voor mij) dan wat rustig in blogland, in mijn werkelijke leven is het dat allerminst! De tekenopleiding waar ik in januari mee begonnen ben maakt op mij grote indruk. Een hele dag school eens in de twee weken en het nodige huiswerk maakt dat ik helemaal in bijzondere thema's duik. Al tekenend communiceer ik uit een heel ander vaatje dan ik gewend ben. Het hoofd heeft regelmatig maar heel weinig in te brengen en dat is op zijn zachtst gezegd leuk, lastig, boeiend, interessant, vermoeiend en nieuwsgierigmakend tegelijk. Wat een bron van informatie draag ik als mens met me mee zonder dat ik me daar bewust van ben. Wat een rijkdom om eens een kijkje achter mijn eigen schermen te nemen... 


Voor iemand die erg talig (met het hoofd) is, zoals ik, is tekentaal een compleet nieuwe ervaring. Ik ben heel blij dat deze opleiding op mijn pad kwam al merk ik wel dat het lastig is om mijn ervaringen in taal om te zetten op mijn blog. In veel gevallen is uitleggen ook lastig, je moet het eigenlijk gewoon zelf ervaren... 






maandag 2 maart 2015

hernieuwd!

Hehe, eindelijk is ie er weer! Onze hernieuwde minibieb is sinds gisteren in bedrijf. Nu een flinke maat groter dan de vorige keer zodat er wat ruimer geruild en geleend kan worden. Met dank aan 'de man van'


Het is gezellig dat de minibieb weer terug is naast ons huis... We hadden 'm echt een beetje gemist!

zondag 1 maart 2015

Oude tijden herleven

Oudste krijgt dit weekend nieuwe skeelers en is daarmee regelmatig op pad. Samen met manlief rijdt ze, nu al 2 dagen achtereen, zo'n 10 kilometer in het voorjaarszonnetje. Met rode wangen komen ze thuis. Ze ploft neer en trekt haar skeelers uit. En dan opeens denk ik; zal ik het ook eens proberen? Sinds een tijdje hebben we dezelfde schoenmaat... met pols-, knie- en elleboogbeschermers kan er toch niet zoveel mis gaan?


En al is het eerst even onwennig (en weet ik nu ook weer hoe hard de stoep voelt als je opeens languit gaat...), al snel heb ik de slag te pakken. Na voorzichtig uitproberen aan de steunende arm van oudste (hoe lang geleden oefende zij hetzelfde aan mijn arm ;-) is het alsof een luikje van 35 jaren geleden zich weer opent. Was het vroeger op 2 rijen wieltjes, nu is het er ééntje maar wat leuk om weer eens zo lekker over de straat te zwieren! Dezelfde dag 'spring ik ook nog touwtje' met jongste en... het is nog net zo leuk als vroeger. Heerlijk om het kind in mezelf af en toe wakker te maken. Soms is er wat aanmoediging voor nodig maar als ik dan één keer losga is het zo heerlijk, dat hou ik er in!