donderdag 31 januari 2013

over hartjes gesproken...

Vanmiddag aan de keukentafel... we eten een restje pompoensoep bij ons brood en hebben het over onze jarige koningin. Met een lepel oranje soep in de hand zeggen we 'leve de koningin! hoera hoera hoera!' Na het eten verwerk ik een aantal pompoenen die plekjes vertonen. En dan... het lijkt in scene gezet maar is toch écht toeval... ligt deze schijf pompoen in het vergiet, klaar om in kleinere stukjes gesneden te worden. Tja... en dát vraagt om aktie! We zoeken de Trouw van dinsdag erbij en maken deze foto!

hart-elijk gefeliciteerd koningin Beatrix!
Ik blijf nog even in hartjesstijl...

Een bouwkeet en een mobiel toilet... hier wordt gewerkt! Dat zie je zo! Ik breng jongste naar dansles en stap weer in de auto... en stap dan weer uit. Een hartje, wat zeg ik? 4 hartjes! Dat is een foto waard!


Wat wonderlijk eigenlijk... hartjes, vooral zo 4 bij elkaar dan denk je aan barbiepoppen en K3. Terwijl deze Dixi natuurlijk vooral bedoeld is voor stalen neuzen en tatoo's...


Een hartje op een wcdeur doet denken aan vroeger, die snap ik nog wel.  Maar 4? Welke designer zou nou zo'n logo hebben ontworpen? Welke commissie heeft met welke overtuiging gekozen voor dit ontwerp? En dan opeens denk ik dat ik het weet.... hier is sprake van 'ruwe bolster, blanke pit'!

(De zandlopertjes zijn voor Danielle en Becca, mailen jullie mij even je adresgegevens?)

woensdag 30 januari 2013

pompoensoep uit de hooikist en warme sokken!

Vandaag eten we restjes... spinazietaart, macaroni met kaas, samen net te weinig voor een maaltijd voor vijf. Daarom slacht ik een pompoen, altijd handig om een maaltijd mee af te maken, afbakbroodje erbij en klaar zijn we.

De pompoensoep kookt even op het gas en gaat dan in de hooikist om verder te garen. Die zien we in de loop van de dag wel weer...


De pompoenzaden was ik, die gaan naar de zolder om te drogen. Op de zolder is ondertussen weer ruimte, er liggen alleen nog pompoenen en veel zaden van van alles. De goudrenetten heb ik vorige week allemaal geschild en in stukjes ingevroren. Ze konden niet nóg langer bewaard worden, nou ja, eind januari is al mooi! Als je de stukjes verwerkt in een taart of appelflappen dan is het geen probleem dat ze ingevroren zijn geweest (is onze ervaring).


Ondertussen is er ook weer een sokkenpaar klaar... Het is een maatje 36/37 geworden. En... ze zijn te koop. Mocht je interesse hebben, mail dan even.




dinsdag 29 januari 2013

nostalgie, consuminderen en besparen

De bodem in de emmer met wasmiddel is weer in zicht... aan de slag voor een nieuwe voorraad! Uit mijn voorraadkast duikel ik een heel oud stuk sunlight zeep op. Zó antiek, het zou niet misstaan in een museum! Een heleboel jaren geleden kwam er een flinke voorraad van deze stukken zeep naar mij toe. Tuurlijk jammer om weg te gooien maar wat moet je er wel mee? Zelf wasmiddel maken deed ik toen nog niet. Opruimen dan maar achterin een kast voor wie weet... De vergeten stukken zeep komen nu goed van pas. Ze komen uit de erfenis van oma van manlief. Van mijn schoonmama hoor ik dat ze niet beter weet dan dat er een grote voorraad sunlightzeep in huis was, net als veel lucifers. Met de ervaring van de oorlog hadden veel mensen dat groot ingeslagen. Uit een boek van Maarten 't Hart 'het roer kan nog zesmaal om' komt het volgende citaat; 

Jarenlang kon ik niet onder de twijfelaar kruipen waarin mijn zusje en ik sliepen, omdat grote kartonnen dozen eronder opgestapeld lagen. Toen brak de Korea-oorlog uit. De dozen werden nog wat dichter tegen elkaar aan geduwd, zodat er plaats ontstond voor nieuwe dozen met Sunlight-zeep erin. ('t Hart, 1984, p. 201) 

Daaraan moest ik denken toen ik de zeep stond te raspen...

sunlight zeep in een bedje van soda...
Bij de geraspte sunlight doe ik de voorgeschreven hoeveelheid water en zachtjes gaat de pan op het vuur (het recept voor het zelf maken van wasmiddel vind je hier). De keuken vult zich  met herinneringen... die geur! Die ken ik nog van toen ik heel klein was. Het ruikt naar groene zeep zoals opa en oma vroeger in de keuken 'zand-zeep en soda' bakjes hadden staan. Daarbij hoort een kruk voor de granieten wasbak en een schortje en dan lepeltjes afwassen... zucht, wat een warme herinnering!


Ondertussen staat een nieuwe emmer met wasmiddel af te koelen op het aanrecht. Hij  is niet wit zoals anders maar geel... nou ja, in de winkel koop je wasmiddelen ook in allerlei kleuren. Het voelt bijzonder, betaald uit de portemonnee van grootmoeder, toen bestemd voor borstrokken worden nu spijkerbroeken ermee schoon! Het goede van vroeger in de tijd van nu!

En zo consuminder ik nog even door... bij het nakijken van het zaaigoed wat ik nog in huis heb kom ik een zakje wortelzaad tegen met uiterste houdbaarheidsdatum 2010. Weggooien is zonde maar... we willen toch ook wel heel erg graag dat er straks iets te oogsten is in onze tuin. Het zou verkeerde zuinigheid zijn om deze zaadjes uit te zaaien en geen of miniworteltjes te zien opkomen. Dan zijn ze voor de vogeltjes... Oudste maakte vandeweek een vogelhuisje (waarvan op de foto de benedenverdieping). Daar liggen de zaadjes droog. Misschien wat verwarrend voor het vogelvolk; wel zaadjes, geen vogelverschrikker? 


Om nog even verder te borduren op mijn blogje van gisteren. Om gas en electriciteit te sparen is het soms handig een hulpmiddel te hebben. Zo douchen wij in de zomer met warm water uit de zonneboiler 'warm gemaakt door de zon', buiten de zomer moet de cv voor ons aan het werk. Niet te lang douchen dus! En daarbij helpt zo'n zandlopertje. Draai 'm om als je de douche aanzet en als het lopertje leeg is... doe je de kraan uit! Ik heb 2 van deze zandlopertjes ongebruikt in de kast staan. Heb je interesse in zo'n zandlopertje? Laat dan een berichtje achter of mail me even op het mailadres wat je hiernaast ziet staan. 

alle beetjes helpen!

maandag 28 januari 2013

alle beetjes helpen, tijd voor actie!

Vandeweek raakte me een nieuwsbericht op de NOS site. Er werd verteld over aardbevingen die toenemen in aantal en kracht in Noord Groningen. Die kwam binnen! Eerder al, in november las ik over een buitenlands gasconcern wat naar gas gaat boren in de Noordzee, dat was voor mij de directe aanleiding toen om me te verdiepen in mogelijkheden van duurzame energie die lokaal wordt opgewekt (en over te stappen naar de ZET daarover lees je in dit blogje).

Vandaag begint de Trouw met de kop; 'Onrust over gaswinning zwelt aan', huizen met scheuren, aardbevingen die zwaarder worden... Ik voel iets heel verdrietigs opborrelen. Autoriteiten adviseren de minister de gaswinning in Groningen zo snel mogelijk te minderen maar dat is economisch onverantwoord is de eerste reactie van de minister...

Jongens, waar zijn de slingers... in elk probleem schuilen mogelijkheden, daar ben ik van overtuigd. Schrik is soms nodig om te komen tot verstandige stappen. De wereld zit natuurlijk veel ingewikkelder in elkaar dan ik met mijn 'boomgaard-aanleggen-verstand' kan bedenken maar verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen stukje kan ik wel!

Dat betekent; ik ga nú contact leggen met onze zonnepanelenleverancier om de mogelijkheid van extra panelen te bespreken. En nu denk je; wacht even hoor, het gaat over gas en nou gaat ze met zonnepanelen aan de slag? Helemaal waar! In de eerste plaats voelt het onafhankelijk worden van een energieleverancier meer dan goed (ook in mijn portemonnee maandelijks, de grote uitgave is gedaan, die voel ik niet meer). De fluitketel heb ik ondertussen vervangen voor een waterkoker en electrisch koken in de toekomst houden we in gedachten. We blijven actief de hooikist gebruiken (een feestje op zich!) en we blijven koken 'met het gas uit', meer 'gaar laten worden' eigenlijk.

Kijk eens naar buiten? De zon schijnt! Kom we gaan slingers ophangen!

het is feest in de meterkast!

zondag 27 januari 2013

het kan vriezen en het kan dooien...

Gisteravond lag er een kadootje in mijn mailbox... die kwam van Mevrouw Pardoes. Wat een leuke verrassing! Van mijn afbeeldingen maakte zij een ansichtkaart die niet zou misstaan in een boomerang kaartenrek, kijk maar...


Wat ik er wel bij moet vertellen is dat de afbeeldingen deze ene keer allemaal geleend zijn van het www. In dit geval maakte ik de foto's niet zelf maar... dat verandert niets aan de boodschap.

Vandaag is hier de dooi ingetreden en daar ben ik helemaal niet rouwig om. Natuurlijk gaat er niets boven een winter-winter en dan het liefst sneeuw met een helderblauwe lucht en winterzon. Maar nu... is de dooi welkom en dat heeft alles te maken met het aanleggen van de boomgaard in februari. De bomen moeten voor 1 maart geplant zijn, voordat ze beginnen uit te lopen en... om bomen te kunnen planten moet de vorst uit de grond zijn. Er kan natuurlijk best nóg een vorstperiode komen, dan zij dat zo maar voor nu... hopen we op grond waar de scheppen in kunnen ;-) 

Wordt vervolgd...

zaterdag 26 januari 2013

oogst - geef - heb lief - leef!

Wat briljant gevonden, de afbeeldingen op deze boomerang ansichtkaart. Het is er niet eentje die nú in de rekken hangt, ik vond 'm in de kringloop samen met nog een stapel grappige andere boomerangkaarten...


Met gisteren in gedachten maakte ik vandaag de tegenhanger! Het oordeel in de bovenste maakt dingen duidelijk, de mogelijkheden van de onderste laten zien wat je ermee kunt en is dat niet de eigenlijke opdracht  van ons bestaan? (de ansichtkaartvorm moet je er zelf bij bedenken, zover gaan mijn computervaardigheden niet ;-)






Het is een herinnering aan de persoon die het voorleefde en een reminder voor een ieder die het aanspreekt...

vrijdag 25 januari 2013

kop ter veur!

Met opgedroogde tranen én een lach op het gezicht komen we terug uit het Hoge Noorden. We brachten hem die ik oom mocht noemen naar zijn laatste rustplaats... Wat bijzonder was het vandaag.  De twee kanten van de medaille die het leven is kwamen allebei voorbij. Verdriet om het missen én blijdschap om de inspiratiebron die hij was; Als het gaat over het zien van mogelijkheden om het leven te vieren, dan was hij een kei! Met bewondering denk ik terug aan wat ik vandaag hoorde en zag...


De volgende uitspraak raakte voor mij de kern; typisch Gronings en daarom voor mij extra prachtig;

'kop ter veur!'

Oftewel; hou je haaks, ga ervoor! Het zegt je je hoofd niet te laten hangen maar wijst je in de positieve richting. Daar kan een mens mee verder, daarin zit hoop...

Het was een bijzondere dag.

donderdag 24 januari 2013

ziehier; de moestuin en samen koffie drinken...

Mag ik jullie voorstellen; mijn nieuwe moestuin! Zoals je ziet is het een (ongeveer) driehoek en dat vind ik fijn. Rechte rijtjes zijn daardoor niet zo voor de hand liggend, ik ben heel benieuwd hoe het eruit zal gaan zien! 


Van de boekenplank van oudste heb ik deze 'vakliteratuur' geleend. Het boek is op mijn lijf geschreven, lekker basic, al moet 'eerste' vervangen worden door 'tweede'. Een aantal jaren geleden tuinierden we tot onze jongste werd geboren, toen kwamen we tijd tekort en zijn we gestopt.  Ik vind het leuk om, samen met de kinderen, aan de slag te gaan op het stukje grond. Heel eenvoudig, niet ingewikkeld, het moet vooral leuk zijn en, als het kan, lukken! Een verlanglijstje met wensen om te verbouwen op de tuin heb ik al gemaakt. 


Vandaag doe ik iets wat ik, naar ik me kan herinneren, nog niet eerder heb gedaan; Samen met mijn schoonmama (die niet naast de deur woont en nu een dagje bij ons is) fiets ik naar het centrum en samen drinken we een verrukkelijk kopje koffie in de stad! Geen kinderen, geen mannen... gezellig samen en dat is heel bijzonder!


woensdag 23 januari 2013

een appelig dagje...

Het is een 'appelig' dagje vandaag. Achter deze schermen wordt namelijk hard gewerkt aan de ophanden zijnde boomgaard! Allemaal dingen die geen naam hebben; je ziet er nu nog niets van maar ze zijn wel noodzakelijk... én leuk! Er komt een hoop kijken bij het verwezenlijken van een droom, dingen waar je vantevoren geen weet van hebt (dan was ik er misschien niet aan begonnen ;-) Maar... nu ik ze tegenkom is het een route met veel leermogelijkheden. En eigenlijk... is het vooral leuk. Op de route kom ik best eens obstakels tegen maar het grappige is, uiteindelijk blijken het geen obstakels te zijn. Het zijn vaak onderwerpen waar je nog wat langer naar moet kijken, waar je even af moet wachten, waar anderen soms met de oplossing komen. Dingen krijgen soms onverwachte, veel betere wendingen, in een richting die je zelf niet had bedacht vantevoren. 

Op de fiets door de stad stap ik af bij een nieuw geopende winkel met de toepasselijke naam  museumwinkel 'het snoepje'. Ik vind er (al lang gezochte) laurierdropjes en deze lollies. Ze zijn voor mijn kids maar niet... voordat ze op de foto zijn gezet ;-)





dinsdag 22 januari 2013

insteken, omslaan...

Wat gezellig... vandaag zit ik, met 2 cursisten, aan mijn keukentafel en breng ik ze de eerste kneepjes van het breien van een sok bij! Opzetten, breien met 4 naalden en dan een boord breien. Breien is leuk en sokken breien is leuk in het kwadraat! Eerst wiebelen de naalden nog erg maar al gauw krijgen de naalden de smaak te pakken. Kopje koffie en thee erbij, een kokosmakroontje (waarvan je het recept hier vindt) en breien maar. De rest van de boord is huiswerk... volgende keer breien we de hiel!


Het paartje wat je ziet op de foto is klaar... het is maat 38/39 en ze zijn te koop. Heb je interesse? Mail me dan even (mailadres vind je hiernaast).


maandag 21 januari 2013

hartjes tijdens een winterwandeling

Wat ik eigenlijk nooit doe is een eind lopen, zomaar voor het lopen. Eigenlijk zorg ik altijd voor een opdracht, vaak iets wat afgestreept moet worden van mijn to-do lijst. Vandaag loop ik een beetje met m'n ziel onder de arm. Ik besluit iets te ondernemen. De ziel onder mijn arm verander ik in 'bambi in mijn jaszak', schoenen aan, fototoestel mee en lopen maar. En dat... is heerlijk! Geen reden, geen haast, om me heen kijken en de verstilde wereld tot me door laten dringen. Bambi poseert gewillig zoals je ziet...


Maar al snel vergeet ik Bambi, ik loop langs een paar prachtige knotwilgen, daarvan staan er nogal wat in onze buurt. Nu er, door de sneeuw, toch geen paadje te zien is dwaal ik ook makkelijk van 'het paadje' af. Ik loop rond de bomen en zie hoe bijzonder ze zijn. Sommige zijn al ernstig aan het vervallen maar dat mag met knotwilgen, de vervangers staan er al naast geplant. Mochten de reuzen omvallen dan zijn ongemerkt de vervangers alweer een lekker eind gegroeid. Ik vind het heel bijzonder... nog geen 100 meter van mijn huis en voor het eerst bekijk ik deze bomen eens echt. 


En zo hebben bomen ons wel vaker dingen te vertellen. Ik maak deze foto's van hartjes en besluit vaker 'zonder reden' een eind te gaan lopen. Het is maar wat je 'zonder reden' noemt. Vandaag ontdek ik dat dit soort lopen wel zeker een reden kan hebben... dat wat je zo normaal vindt is namelijk heel bijzonder! Het bracht rust en... dit blogje ;-)



zondag 20 januari 2013

kaarsje...

Eerder schreef ik een blogje over lichtpuntjes. Vandaag brand ik een kaarsje... ik ben verdrietig voor mijn vriendin die vandaag haar vader verloor. Met dit kaarsje ben ik een beetje bij haar...




zaterdag 19 januari 2013

voeren, voederen en voeden...

Geinspireerd door een stukje in de krant over de tuinvogeltelling dit weekend en de televisie vanochtend waar een 'vogeltosti' werd gemaakt gaan wij vandaag voor de vogeltjes aan de slag. Oudste maakt een overheerlijke vogeltosti; een kapje brood met pindakaas, rozijntjes, appel en zaden ligt op de tuintafel. Je zou er zélf zin in krijgen...



En een melkpak met een dak van pindakaas en zaden en met zaadjes onderin. Op de touwtjes waarmee hij in de boom hangt zijn rozijntjes geregen. En dan voor het raam zitten, bij de warme verwarming, en kijken wat er gebeurt! De vogels zijn nieuwsgierig, er wordt een hoop gefladderd bij het melkpak maar ze kunnen er niets mee, het pak waait teveel heen en weer, we doen nog wat aanpassingen; een steen onderin tegen het heen en weer bewegen en een stok er dwars doorheen om op te zitten en zo van het dak te kunnen snoepen. Dan nog wat vetbollen in de bomen. Onze tuin is weer vogelproof...


Voor het voeden van onze eigen 'snaveltjes' mag jongste kiezen wat het warme eten wordt vandaag en dat mag ze dan zelf maken. Het wordt...

 

Oudste maakt ondertussen cupcakes. Niet uit een kant en klare verpakking deze keer, dat kunnen we zelf ook wel ;-) Afwegen, mixen, hagelslag door het beslag roeren vlak voordat de cakejes in de oven gaan (een ontdekking; allemaal kleine stukjes chocola door de cake). Nadat de cakejes zijn afgekoeld besmeert ze ze met pure en witte chocola. 


en dan is dit ons toetje...

vrijdag 18 januari 2013

bladerdeeg met...

Een tijdje geleden schreef ik over een reis die ik eens maakte naar Nepal, ik leerde er een heerlijk gerecht koken; Dhal bat, dat lees je hier. Tijdens diezelfde reis at ik iets verrukkelijks op een onvergetelijke locatie! Ik wandelde een trektocht door de Himalaya, richting het Annapurna basecamp. We waren al heel wat dagen op weg samen met een gids die niet van onze zijde week. Onderweg passeerden ons zwaarbeladen ezels die spullen van beneden naar boven brachten en andersom. Op een avond aten we, als altijd, Dhal bat en aansluitend dit verrukkelijke toetje; bladerdeeg uit de oven gevuld met... Mars! Je kunt je voorstellen hoe verrukkelijk dat smaakt als je een lange tocht hebt geklauterd en je dit  met andere wandelaars rond het vuur, krijgt voorgeschoteld! Ik heb het altijd onthouden maar niet zo vaak gemaakt. Het is machtig en zoet maar... verrukkelijk! Het toetje was overgoten met warme custard, om je vingers bij af te likken!




Vandaag sprak ik iemand en kwam het gesprek op Mars in de zin van; wat een traktatie was dat vroeger als je een héle Mars kreeg voor jezelf, een niet veel voorkomende situatie. En zo borrelde de herinnering van die trektocht weer omhoog. In mijn boodschappenmandje ligt vandaag dan ook Mars. Op ons bordje ligt ie daarna verpakt in bladerdeeg, net als toen in de bergen!



Over Mars gesproken, wat ook heel lekker is is stukjes Mars door de warme custard roeren vlak voordat je het gaat eten...

donderdag 17 januari 2013

lekker vegetarisch; frikadellebroodjes en zen!

Wat een ontdekking! Jongste wil graag een frikadellebroodje en dat lukt wonderwel! We gebruiken vegetarische frikadellen, snijden die in de lengte door en vouwen daar een velletje bladerdeeg omheen, zijkantjes vastduwen met een vork, sneetjes overdwars en in de oven; ze zijn verrukkelijk!



En zo leer ik dagelijks bij... Voor mezelf schreef ik deze woorden op het krijtbord. Het krijtbord zit op een deur die ik vaak passeer dus handig om mezelf aan iets te herinneren...


Na een tijdje zie ik er een tekst onder staan en zo is het maar net. De bovenste tekst geeft rust, de onderste tekst nog meer! 


woensdag 16 januari 2013

winterpret, vogelpret en ludiek omdenken

Wie staat daar in de sneeuw? Het is onze trouwe vierwieler! Zo te zien heeft hij het wel naar z'n zin zo in z'n witte winterjas. De kinderen zijn vandaag vrij, de leraren hebben een studiedag! Dat komt goed uit zo met die sneeuw! 

 

In de berm langs een fietspad zie ik deze grote pompoen liggen... het is een sterrenrestaurant voor vogeltjes, al zijn die natuurlijk allemaal gevlogen als ik van m'n fiets stap om een foto te maken. Leuk idee!



Wat staat er op dat briefje?


Dichterbij gekomen zie ik deze tekst staan... wat zal degene die het briefje heeft opgehangen zich gefrustreerd voelen. Ik zit te denken... misschien had het woordje 'NIET' grootgedrukt moeten zijn in plaats van FIETS. Als ik er nog wat langer bij stil sta denk ik; wat nou als je zou schrijven wat je WEL wilt in plaats van wat je NIET wilt, iets als; Heel graag houden we deze muur netjes, wilt u uw fiets ergens anders plaatsen? Maar eigenlijk verwacht ik niet dat het veel zal helpen. Iets ludieks dan... in mijn leeslijst zie je de blog 'straatjutten'. Vaak wordt met een ludieke actie de aandacht op een leuke manier getrokken. Ik zie het wel voor me; Op de muur een aankondiging van een niet bestaande fietsenwinkel en een pijl naar beneden; Deze fietsen zijn te koop, nu slechts 25 euro! Voor meer informatie bel 06-... Zou jij het aandurven je fiets daar dan neer te zetten? Staat er vervolgens wel een fiets... die krijgt dan een labeltje aan het stuur met een vriendelijke uitleg. Wie dát dan moet doen, daar gaan we daarna weer over nadenken ;-)


dinsdag 15 januari 2013

hoe rimpeliger hoe beter!

De grens aan de bewaartijd van onze goudrenetten is bereikt! Als je in de appels knijpt veert de schil wel een halve centimeter mee. Ze worden steeds moeilijker om te schillen en wat je dan in je handen hebt na het schillen is niet meer zo ver verwijderd van appelmoes...


Toch zijn een aantal persoontjes hier in huis niet rauwig om de staat van de goudrenetten, integendeel!


De appels worden in hoog tempo verwerkt, in dit geval tot appelflappen...


En gaan dan, in de vorm van schoolkoek, mee in de trommeltjes voor in de pauze!

nee, onze moeder verwent ons niet,
we helpen haar alleen maar met
het wegwerken van de oogst!
En Mevrouw Pardoes... de slofjes zijn voor jou, leuk dat jij er iemand blij mee kan maken! Ze komen naar je toe.