Dankjewel pap! Voor het sturen van foto's van het bos uit mijn herinneringen. Het bos waar de bosanemoontjes weer welig groeien, net als toen ik klein was.
Het bos waar ik met mijn grote vriend; mijn opa, heel wat uurtjes doorbracht. Waar we wandelden en de hertjes gingen voeren. Waar we genoten van het NU, de eenvoud van het bestaan... Want als mijn opa ergens goed in was dan was het wel leven met die eenvoud. Met heel warme herinneringen denk ik daaraan terug...
2 opmerkingen:
Ooh wat mooi! Zeker met die herinnering aan je opa!
Weet je dat ze ook in het bos in Warnsveld staan ?
Een reactie posten