door de ogen van...

Gistermiddag rond een uur of 2 heb ik zin om een eind te lopen. Het regent, dat wordt dus wandelen met paraplu. Jongste heeft er wel oren naar met mij mee te gaan. Ieder een paraplu en we besluiten dat zij de route mag bepalen... Dát is leuk zeg! We wandelen en wandelen, gewoon door onze eigen wijk maar heel anders dan anders. Loop ikzelf toch vaak de gebaande paden, nu laat ik me leiden door jongste! Hier links, hier rechts, kleine paadjes achter huizen langs, langs perkjes en groen. Ik weersta de neiging me af en toe met de gids en haar route te bemoeien en kijk m'n ogen uit. Jongste is in haar element; het voelt voor haar fijn om te leiden en dat we af en toe een rondje lopen... ach wat maakt het uit ;-)

Vandaag zijn we in de buurt van een prachtige binnentuin, gewoon in onze eigen stad en vrij toegankelijk voor iedereen. Na achteraan te sluiten bij de glijbaan probeer ik of ik ook nog kan koppeltje duikelen. Het lukt! (Al ben ik daarna nog wel een tijdje duizelig ;-) Heerlijk om door de ogen van een kind te kijken en dat te doen wat jezelf vroeger ook zo graag deed. Je bent zo oud als je jezelf voelt en dat is steeds vaker ongeveer 8!