Zaterdag bereikt ons heel droevig nieuws; juf van zoon is de avond tevoren overleden... Het is een superbijzondere juf en de schok is zó voelbaar. De week die volgt (deze week dus) komen er prachtige initiatieven op gang, het is heel bijzonder daar deelgenoot van te zijn. Vanochtend sta ik een arretjescake te maken naar het recept van juf. Veel meer ouders doen hetzelfde zodat met elkaar gesmuld kan worden ter nagedachtenis aan haar. Want één ding is zeker; als iemand de dag plukte, slingers ophing, ervoor ging... dan was zij het wel!
.JPG)
Oudste is vandaag vrij in verband met haar musical vanavond. Groep 8 gaat afscheid nemen, dat is belangrijk! Zwart en wit heeft nog nooit zo duidelijk naast elkaar bestaan... We staan samen, zingend, koekjes te breken. Het gaat helemaal 'op z'n jufs' zeggen we tegen elkaar en dat voelt bijzonder. Het mengsel gaat in 3 bakblikken , nog even bestrooien met kokos en dan in de koelkast.
.JPG)
Oudste is ondertussen met vriendinnen op pad, ik proef alvast een stukje cake... de smaak herinnert me aan mijn eigen jeugd en zal nu ook verbonden zijn aan deze bijzondere juf. Naast verdriet zijn er ook veel mooie herinneringen. Waardevol om dit soort dingen te mogen doen, voor haar, voor haar klas en mijn eigen kinderen, voor de school...
recept arretjescake
250 gr margarine
150 gr suiker
2 eetlepels vanillevla
5 afgestreken eetlepels cacao
scheutje sterke koffie
2 pakken marie-biscuit
gemalen kokos
zo maak je het;
boter langzaam smelten
vla en suiker roeren
gesmolten boter in scheutjes erbij doen en goed roeren
cacao en koffiescheutje erdoor
gebroken koekjes erdoor
in bakblikjes, goed aanduwen
bestrooien met kokos
en afkoelen in de koelkast
3 opmerkingen:
Triest nieuws, wat mooi dat jullie het zo met elkaar kunnen opvangen.Wij hadden twee jaar geleden ook deze situatie, de lieve en bijzondere leraar van onze dochter overleed totaal onverwachts. Zo midden in alle drukte die je hebt aan het eind van een schooljaar...ze zouden op survivalkamp gaan. Dat heeft de klas uiteindelijk ook gedaan..na zijn begrafenis vertrokken ze...samen verwerken, samen huilen, samen aan hem denken maar ook samen lachen! Het heeft de klas heel veel gebracht, we merken wel dat deze klas een grote stap heeft gemaakt. Soms zijn ze zó volwassen (16 jaar)wat ons dan wel weer eens zorgen baart want als je 16 bent mag je ook gewoon lekker dwars zijn ;) Uiteraard hadden we Albert véél liever nog bij ons gehad maar toch kijk ik erop terug als een dierbare tijd wat de kinderen, leerkrachten en ouders veel heeft gebracht.Ik wens jullie sterkte. Groetjes Petra
WAt mooi,dat jullie die cake bakken. Sterkte allemaal
Wat heb je dat weer prachtig mooi geschreven.....
Daar ben je echt een kei in!!
Een reactie posten