donderdag 10 juli 2014

Stilte als uitdaging

Met vriendin ga ik vandaag iets doen waar we ons allebei al een tijd op hebben verheugd... we gaan een wandeling lopen in stilte! Startpunt is weer het Ludgerusgebouw in Vierakker en de wandeling heet het 'klompenkeerlspad'. Na de eerste onwennigheid begint de stilte al snel te wennen. Wat heerlijk om te lopen zonder te praten....


you only live once


Als ik naar de koeien kijk besef ik hoe stil ze eigenlijk zijn! Er wordt niet geloeid, in volmaakte stilte doen ze hun ding. Eigenlijk is de wereld heel stil, het merendeel van de geluiden wordt door mensen geproduceerd. 



heerlijk ruikt dit veld... Een enkele keer verbreken we de stilte; als we mensen passeren die ons vriendelijk groeten ;-)



We strijken neer bij de Rietberg voor een kop koffie en ons broodje en vertellen elkaar onze ervaringen. Wat een heerlijke wandeling zo. In Vorden bezoeken we de VVV waar we nog een aantal wandelingen aanschaffen want zo'n stiltewandeling... gaan we vaker doen!



2 opmerkingen:

Het lieve leven... zei

Grappig dat jij dit blogje nu schrijft, ik wandelde laatst met mijn vriendin in een prachtig duingebied. Klepperdeklep...aan één stuk door kletsten we. Soms even tussendoor zeiden we om beurten..mooi hé! Maar dan ging het gesprek weer over heel andere zaken. Terwijl we zo liepen kreeg ik ineens de sterke behoefte om deze wandeling nog een keer te gaan maken maar...alleen! Ik voelde mij een beetje schuldig want ik wandel zo graag met haar maar toch... Later thuis was ik heel moe en ik bedacht mij dat ik dat kletsen tijdens zo'n wandeling dus niet altijd fijn vind. En nu lees ik dit...kun je tóch lekker samen wandelen! leuk! Groetjes Petra

Vlijtig Liesje zei

Dat lijkt mij ook wel wat. Ik ben dol op stilte.