bijzonder

Gisterochtend op het schoolplein... moeder van vriendje van zoon komt naar me toe en vraagt; heb je vandaag iets te doen? Ga je mee naar een museum? Wat een goed idee! Met een museumjaarkaart in m'n portemonnee die ik veel te weinig gebruik naar m'n zin is dit een prachtig plan. Thuis geef ik een flinke slinger aan het huishouden en dan na de lunch treffen we elkaar bij het Zutphen's Stedelijk Museum.

Een, rond dat uur, heerlijk rustig museum met een expositie van Zutphense kunstenaars. Eerst verbazen we ons over minutieus precieze etsen van Wim van der Meij, hoe kún je het zo precies maken... En al gauw dompelen we ons onder in allerlei stijlen waarvan de werken van Krin Rinsema grote indruk op ons maken. Het gebruikte materiaal (de knoopsgaten van overhemden en naden van stof zijn nog zichtbaar, de rafels hangen hier en daar nog aan de werken) én de afbeeldingen. Eenvoudig en trefzeker. Vaak een kindje alleen, voor ons als toeschouwer heel eenzaam maar niets wijst erop dat dat kindje dat zelf ook zo ervaart. Bijzonder hoe een sfeer wordt neergezet en hoe je je eigen ervaringen erop projecteert. Bijzonder om daar samen te lopen en elkaar te vertellen wat een kunstwerk met je doet en waarom.

Daarna volgt voor mij nog een bijzondere ervaring. Een audiovisuele presentatie van Wim Bannink met de naam 'sprakeloos landschap'. Terwijl ik zit op een bankje komt, samen met prachtige klassieke muziek, de één na de andere prachtige foto voorbij, gemaakt op Antarctica van adembenemende landschappen. De foto's zijn zwart en wit en ongelooflijk blauw. Kwamen de ge-etste werken vooral via mijn ogen binnen en vond ik ze prachtig, hier volgde wat ik zag een andere route; via mijn ogen naar mijn buik, mijn hart, diep zuchten en dan weer naar mijn ogen in de vorm van prikkende tranen. De rest van het museum hebben we niet meer bekeken, wel hebben we een kop koffie gedronken samen en nagepraat. Voor de fotopresentatie ga ik zeker nog een keer terug en... even een museum doen; die houden we erin ;-)