zondag 26 januari 2014

ruimte geven door ruimte in te nemen

Als vandeweek een Zutphense huis-aan-huis krant op de mat valt lees ik een aankondiging voor een pianoconcert in het weekend; de Canto Ostinato. Daar heb ik over gehoord, die heb ik eens beluisterd. Het lijkt me een bijzondere ervaring om ons ruim 2 uren onder te dompelen in prachtige pianomuziek. En dan doe ik iets wat ik nog niet eerder deed sinds ik moeder ben... ik bestel 2 kaarten, 1 voor manlief en 1 voor mij, zónder dat ik eerst oppas heb geregeld. Tot voor kort gingen leuke dingen nog wel eens niet door omdat de oppas niet kon. Nu wilde ik dit avondje voor ons samen heel graag en besloot ik dat de oplossing wel zou komen... Even later blijkt dat onze oppas deze avond niet kan oppassen... 


Ik wandel met oudste en haar wenkbrauwen fronsen; 'ik wil geen andere oppas, iemand die ik niet ken'. We praten er even over en ze komt met een voorstel van een jonge vrouw in de buurt die ze ook heel aardig vindt. We zijn tóch aan het wandelen samen en we besluiten bij haar ouderlijk huis aan te bellen. Ze is niet thuis maar haar moeder belt haar even en wat blijkt; ja hoor, dat kan en dat wil ze wel! 


Gisteravond laten we ons meevoeren door fascinerende, prachtige, meeslepende pianomuziek (de uitvoering hierboven is geleend van internet). Als na 2 uren het stuk opeens stopt en de lampen uitgaan breekt er een daverend applaus los. En verdiend! Wat prachtig om te kijken naar mensen die zo nauw met elkaar samenwerken. Wat fascinerend om 2 uur lang te worden meegesleept door muziek, een zichzelf steeds herhalend thema en toch steeds anders. En wat fijn... dat door eerst voor onszelf te kiezen de oplossing daarna gewoon volgde. En van dat gegeven wil ik méér! De kinderen hebben een supergezellige avond gehad. Het telefoonnummer van de nieuwe oppas staat in m'n mobiel. Dat geeft ruimte! De avond blijkt voor iedereen een goeie avond te zijn geweest.

En ik? Ik heb iets héél belangrijks geleerd! Door voor mezelf en ons te kiezen en te vertrouwen op de juiste oplossing gaf ik mezelf en ons allemaal iets kostbaars. Een fijne ervaring in de schouwburg, dat een nieuwe oppas leren kennen heel leuk kan zijn. Niet alleen gunde ik mezelf en ons de ruimte, ik gunde de kinderen ook een nieuwe ervaring. Het geldt vast voor veel moeders (maar in ieder geval voor mij) dat de reflex er eentje is om eerst voor anderen klaar te staan en zichzelf op het tweede plan te stellen. Het gaat over anderen ruimte geven door zelf ruimte in te nemen. Ik vind het interessante materie, ik ben er erg nieuwsgierig naar!

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Dat zijn waardevolle ontdekkingen! En heel herkenbaar ook ... wij wandelen sinds kort samen op zondag en laten de heren alleen thuis, zou ik een half jaar geleden niet hebben gedurfd en gekund.

Trudy zei

Oh heel herkenbaar... maar fijn dat het zo kon allemaal!!