dinsdag 19 november 2013

genieten in het nu van het bijzondere van vroeger

Het oventje snort... vanochtend kneedde ik een jaarlijks deeg waarover ik hier vorig jaar blogde. Morgen is de geboortedag van mijn opa en op die dag eten we... boterkoek met gember! Deze keer bak ik de koek in 2 kleine bakblikjes. Eén daarvan neem ik morgen mee naar het Stadhuis waar ik met iemand ga koffie drinken en praten over een onderwerp wat mij inspireert; burgerkracht! Zij zorgt voor de koffie, ik voor iets lekkers erbij. Want koffie drinken (of iets anders) en met elkaar van gedachten wisselen staat wat mij betreft aan de start van ieder geslaagd burgerinitiatief. Het verbindt mensen en in dit geval voel ik daarbij óók nog de verbinding met vroeger, met mijn roots, wat een mooie bijkomstigheid ;-)


Ik zoek in mijn babyboek naar een foto van mij en mijn opa samen, een andere dan die ik vorig jaar bij mijn blogje plaatste. Die foto's zijn spaarzaam, ik vind er precies eentje maar daar staan we allebei niet duidelijk op. Dan toch weer de foto van vorig jaar, nu ingezoomd. Mijn broer fotografeerde destijds graag en ontwikkelde de foto's dan zelf. Ik was een dankbaar foto object en daar ben ik nu heel blij mee. Al vind ik mezelf hier onherkenbaar (wie is dat jongetje? waar zijn m'n krullen?), mijn opa herken ik des te meer. Als ik inzoom op zijn gezicht zie ik familietrekken die ik van veel familieleden herken. Mooi is dat zeg!


Het is al een tijd geleden dat mijn opa overleed, 18 jaren bijna, maar ik voel me meer met hem verbonden dan ooit. Het is een bijna voelbaar lijntje van interesses en levenshouding. Wat is dat bijzonder! Ondertussen zijn de boterkoeken klaar, het hele huis ruikt naar toen ;-) Het is genieten in het nu van het bijzondere van vroeger (we moeten alleen nog wel even wachten tot morgen).

2 opmerkingen:

Vlijtig Liesje zei

Wat mooi dat je opa nog zo in je gedachten voortleeft! Je ziet er nu inderdaad heel anders uit dan op die foto!

Anoniem zei

Wat mooi gezegd!