oogsttijd ivm succes verlengd en klein in de grote wereld

Ondertussen zijn er 9 nieuwe rassen ontstaan aan de keukentafel. Ze hangen voor het raam en bewegen op iedere luchtstroom (en straks dus zeker als de verwarming weer vaker aan is) Ik heb een constructie van 2 takken aan elkaar gemaakt met ijzerdraad en die op 2 punten bevestigd aan de bovenkant van het kozijn, daar kan steeds iets anders aangehangen worden. De appels hangen nu niet meer in de boom maar voor het raam. Zo verlengen we de oogsttijd!

Met de oudste 2 naar school ging ik met de jongste even naar de bieb. Ze zit in groep 3 en is de hele dag druk met schrijven en lezen. De bibliotheek in Zutphen is een heel bijzonder gebouw, het is een oude kloosterkerk. Als ik haar zo zie zitten, helemaal verdiept in een boek, ben ik ontroerd. Zó klein nog betreedt ze de grote wereld van boeken die ze zélf kan gaan lezen; er gaat een wereld voor haar open!

Ikzelf begin vast in een boek wat ik heb aangevraagd; het heet 'de Woonschool' van Christel Jansen. Gelijk aan het begin van het boek word ik getroffen door een tekst uit Vaslav van Arthur Japin. Met het zicht op mijn kleintje en de ervaring van mijn eigen leven raakt me de strekking van deze tekst. Voor je je durft te onderscheiden moeten eerst verbindende fases in je leven plaatsvinden. Fases van erbij horen en goedkeuring krijgen. Je loopt mee in de stroom van waar je wiegje stond en dat is ook goed. Een kind wil opgenomen zijn in de groep en doet daarvoor concessies. Met de jaren ontstaat steeds meer inzicht, je kunt meer afstand nemen en bedenken welke invulling jíj aan je leven wilt geven. Dat geldt voor mijzelf en nu ook weer voor míjn kinderen.