Daar gaat ie dan... de handnaaimachine van mijn oma. Vorig jaar helemaal nagekeken en door de kinderen nog op genaaid, nu gedoneerd aan 'Gered Gereedschap'. Best gek om afstand te doen van iets wat al lang in de familie is en wat ik, in mijn herinnering, nog zo zie staan in de slaapkamer van mijn opa en oma. Niet dat ik oma er ooit op heb zien naaien maar gedaan heeft ze dat zeker. De klosjes zitten in een 'pottertjes' doosje van opa. Die pottertjes weet ik ook nog heel goed. Ze lagen achter het gordijn, in de vensterbank en nadat ik met mijn neefjes verstoppertje had gespeeld was het doosje altijd een heel stuk leger ;-)
Ik vind er nog een kaartje in met naalden met een straatnaam die ik herken uit mijn jeugd en een heel oud telefoonnummer want veel te weinig cijfers... En laten we nou vorig jaar ook nog de gebruiksaanwijzing van deze machine gevonden hebben op internet; zo hadden we hem snel weer aan de praat...
Maar nu is het een tijd van opruimen. Op het moment dat ik de machine in de gereedschappenbak zet voel ik toch iets, een soort inwendige snik. Ik besef dat het eren van je voorouders niet zit in het bewaren van materiaal. Dat deze, nu stilstaande, machine een betere plek gaat vinden past juist goed in de lijn van mijn opa en oma. Een ander ergens mee helpen, dat is waar de huidige tijd om vraagt. En aangezien ik NU leef vind ik dit een prachtige oplossing.
Dat de ruimte die het opruimen van dit soort dingen geeft gelijk wordt ingenomen door appeltjes... tja. Eigenlijk is dat ook wel bijzonder want als iéts in de lijn van mijn voorouders is, dan is dát het wel!
3 opmerkingen:
Goed gedaan Erna! In Ethiopë hebben we veel van dit soort machines gezien, op straat, op een tafeltje. Daar kun je dan bijvoorbeeld je broek laten omzomen. Het is daar juist een voordeel als het niet op stroom gaat, mensen hebben zo een inkomen. Ik wens dat de naaimachine een geweldig goede bestemming gaat krijgen!
Wie weet hoeveel plezier de volgende eigenaresse er van heeft.
Mooi!!
Een reactie posten